So veel A in een Naam, liekers ik heff man blots een Amanda kennt, dor weer ik noch lütt un se weer so groot, vull Lachen un Leven, sach uk Leev, de Fru vun Jens Patent, de Klempner weer. Un wo dat bi ehr de dicken roden Buddeln geev, heet se denn för de Nordstranders "Amanda Gas". Leider geev't keen gude Enne, Amanda keem dor nich mit trecht, wat ehr Jens so fröh na Kösters Kamp mußt. Se is em denn folgt. Dat is de wohre Amanda, de vun mien Leed hett ja mehr wat mit Lurchi to doon, de Salamander vun Salamander. Schoh inkopen weer ja een grote Saak. Mußten na Husum, aver sik lang opholen un ewig lang bedeenen laten, dor keem nix na, wenn de ersten Schoh passen däen, wurrn se uk köfft. Liekers höört dor ja uk so'n bet Bedeenen to, un een lütt Fru helpt Di mit so'n Löppel in de Schoh herin.Wat dor uk'n bet wat in de Gang sett warrn kann, heff ik mi ja man ehrer so inbildt un denn mien Singsang vun de Tüffeln bit hen na de Puschen trechtriemelt. As ik dat Leed denn eenmol mien Football-Kamraden vörspälte, dor schoten een de Tranen vör Lachen un Erinnerlust in de Oogen. Dor harr ik mol regelrecht in't Swarte drapen. Mehr kannst as Leedermaker nich verlangen. Wenn ik dat Leed mit Lust un Leev denn för de Landfruus in Ditschiland sungen heff, weer dat nich so dull mit Lachen un Tranen. Man alle freuen sich miteinander, die besten Schuh gibt's bei Amanda.
Ik mag mien Schoh nu nich mehr lieden
much se in de Cuntainer smieten.
Heff se an de ganze Dag
worum ik se nu nich mag.
Ik much mi geern wat Nieges kopen.
Mag in mien olen nich mehr lopen.Vörn een Loch un achtern scheef
un dorum heff ik se nu nich mehr leev.
Un dorum gah ik na Amanda
denn de is bi Salamanda
un Amanda is so schön
villicht warrt se mi hüüt bedenen.
Se kunn m geern mol wat utsöken
frisch na Läer dörvt dat rüken.
Of swart, of bruun, dat is een Doon.
Hauptsaak is, ik kann in gahn.
Ik harr geern wat mit weke Sahlen
wo sik de Töhne glieks in aalen
een Schoh, de nich mehr piert
un denn bün ik smuck schier.
Un dorum gah ik na Amanda
denn de is bi Salamanda.
Treck mi mol de Steveln an
mol sehen, wat ik in se lopen kann.
Du kannst mi uk wat Feines finnen
nich blots för buten uk för binnen
för de Döns, nich för de Stall
för't Standesamt un för de Ball.
Ik much so geern mien Tüffeln tuschen
för een Poor ganz weeke Puschen.
Amanda, du büst so'n feine Deern
wullt du se mi nich gau mol anprobeeren?
Denn kummst du mit mi, Amanda
un geihst nich mehr na Salamanda.
Nä, du bliffst bi mi bi't Huus
un treckst mi dor de Holschen ut.
T.u.M.V.I.
