Das Verfertigen der Lieder beim Gehen - na, den Snack heff ik anners lääst, aver so geiht't eben uk, bi't Lopen kamen de Gedanken in de Gang, un as ik in't Huus de Trepp hochgeeng, harr'k dat Leed egentlig trecht. Denn geeng't an mien niege Instrument, wat ik lang noch nich bedeenen kann, Knöpe dreihen hier un dor, un denn büst Du op eenmol um Klock teihn avends mit so'n Orgel ut de Garage vun de 60er Johren dorbi; büst doch we'r bi dat ole Blues-Schema hangenbleven un denn geiht dat Leed binah vun sülven ut de Fingers. De lütt Vörlaag för de Opnahm liggt in de Stuuv rum, een lüchten Fleermuus vun mien Dochter. Hett nich veel to bedüden, is so gau amen un verflagen as de Gedanken för dat Leed.
Utholen, dat is leer.
Utholen, kummt nix mehr.
Utholen, dat allens weer.
Utholen, dat is so.
Utholen, allens annerswo.
Utholen, wat ik do.
Utholen, guud un leeg
Utholen, wat ik segh.
Utholen, wo't an leeg.
Utholen lehren.
Utholen un sik wehren.
Utholen, wieter pedden.
Utholen lehren.
Utholen Lust un Pien.
Utholen, liate sien.
Utholen Dien un mien.
Utholen, nix is dor.
Utholen, lagen, wohr.
Utholen, Släge, noch'n poor.
Utholen- hool dat ut.
Utholen, dat weer guud.
Utholen, gahn we'r ruut.
Utholen lehren.
Utholen un sik wehren.
Utholen wieterpedden.
Utholen lehren.
Utholen is de Kunst.
Utholen ganz umsunst.
Utholen, wat schallst sunst.
Utholen geiht op't Enn.
Utholen, geiht dorhen.
Utholen sik an wenn'.
T.u.M.V.I.
