Sünfunikonzert - dor heff ik mi so an argert, wat ik Boy Lornsen in een Rezension een mitgeven heff, dorbi kennte ik em nich, sien Prominenz wurr ik erst gewohr, as he sturv; ik korrespondeert domols sogor mit een Jens, de sien Naroop för den "Quickborn" spenden schull, markte dorbi erst achteran, wat dat Walter Jens weer. Un nu sing ik Boy Lornsen sien Goos op un dal. Aver ik weer wegen disse plattdüütsche Humor aus Bildungsferne vertörnt, wenn dor een Buur nix anners sehen kann, as dat Maken un Doon vun een Dirigent, un liekers mußt ik güstern an Boy sien Sinfuni-Kunzert denken, denn dat hett he villicht schreven, as he uk mol bi Gustav Mahler tohöört hett. Dat hebben wi güstern mol vör hatt, un dat weer aver een wohre Kunzert mit allens, wat dor tohören deit. Ik kennte Mahler noch nich, uk dat dor Gedoo um dat Dootblieven in Venedig hett mi nie so ganz intresseert. Wagner sien Ring heff ik al half dörhöört in de gude Oper vun de Giebelstadt. Wenn't mol 'n beten luut wurr un sik de Melodien een över de anner legten, hett mi dat nix maakt, dor heff ik uk in mien Plattenschapp so ganz harte Saken, de nich jedereen verdrägen mag. Aver wat mi opfull un a ik vun disse Avend mitnahmen hef, dat weer gro nich de Musik, dat weer, wat ik in't Publikum gewohr wurr, de Last, de öller Minschen drägen mötten. Na 't Kunzert kamen se anschumpelt un humpelt uk mit Hör-Appraaten, un Rullator is gor nix; denn stunnen Fruuns dor, de versöchten mit Farv in't Hoor un wat weet ik nich bummelig 20, 30 Johr guud to maken. Chott, dach ik, wat is dat Öller-Warrn för'n Last, Du weetst dor noch gor nix vun mit Dien beten Wehdag hier un dat Mööd un Möör-Ween dor. De Wöer för disse Leed heff ik noch in de Zug trecht kregen, aver mit de Musik hett't hüüt gor nich gahn wullt. Egentlig is dat man blots Anti-Musik, aver is ja uk een Anti-Leed.
Wat't Öller-Warrn bedüüd, kann'k blots ahnen
fraag mi, wo wiet wullt kamen.
Dat so ganz still sinnig warrn
de Dokter maakt Alarm
un nix is mehr so schön, as wi dat eenmol harrn.
Dat Öller-warrn - kummst nich gegenan.
An't Öller kummst jeden Dag een Stück wat ran.
Wat't Öller-Warrn bedüüd, kunn ik güstern sehen
an de veelen Lüüd, de mit mi na't Theater geengen
de eene böört een Stock, de anner treckt dat Been
de een sien Apparaat kann slech hören un nix sehen.
Dat Öller-Warrn hört to't Leven to
büst Du ut de Weg, is een anner villicht froh.
Wat't Öler-Warrn bedüüd, hett de Speegel mi vertellt
dat 'k so bleek un mager wurr, heff ik mi nich vörstellt.
De Dage un de Nachten hebben mi dull uttehrt
wat sä Vadder noch: Kummst över de Hund, kummst över de Steert.
Dat Öller-Warrn, dat hett nu mol sien Pries
kummst ümmer wieter weg vun Dien Kinnerparadies.
Wat't Öller-Warrn bedüüd, dat heff ik vörhen spöört.
För't Slapen al to mööd un för't Waken veel to möör.
Wat harr'k in anner Johren ganz veel Knööv
an'n mehrsten piert, dat ik nich mehr an mi glööv.
Dat Öller-Warrn heff'k nu mol nich lehrt.
As ik mien Öller markt, heff'k mi verfehrt.
T.u.M.V.I.
.
