Een anner Brill

Wenn ein Schiff vorüberfährt - fallt mi jüst in, Bild op mien lüttes Video hett mit't Leed nich veel to kriegen, aver villicht doch so'n lütten na "schall mol wedder losgahn" - de Dag hüüt heff ik schafft, wenn't man uk blots op dünne Ies weer, aver bün nich ganz un gor inbraken. Heff mien'n Vördrag över de Schooltiden trecht, segg ik mol, nu kann ik em öven un dorbi warr ik noch veel ännern. Wat gewaltig is, wenn Du de Buddenbrooks lääst un in de dor Romaan is so veel vun dat beschreven, wat de School gräsig maakt hett un hüüt noch maken deit, scheußlig, wat wurr dat för'n Swiensslachten geven, wurr een sik as Thomas Mann över de Lehrers vun hüüt hermaken. Heff aver uk jüst nahaalt un lääst wat een in de Süddütsche schreev över de guden Schoolmeisters, wo keen wat över schreven hett un wo wi mehr vun snacken schullen as vun de gräsige "Kindheitsvernichter" in de Buddenbrooks. Vör över 100 Johr süht Thomas Mann ganz veel "Verwahrlosung", man dor weern de Lüüd ja noch regelrecht püük op sik. Dor sünd wi ja nu all wat slunterig gegen. Wenn wi wengst guud mit de Kinner umgahn wulln.
Egentlig schull disse Blog ja de Barg vun Texten afdrägen helpen, de sik över de Johren ansammelt hebben, aver ik heff ja binah jeden Dag een frischen maakt; dat geiht ja nu gor nich. Dorum is disse ut een Heft vun 2009.

Villicht bruuk ik een anner Brill
de Welt nu anners sehen will
een anner Farv, bet gääl, bet gröön
heff't Griese in mien Hoor al to lang sehen.

Villicht bruuk ik een anner Klock
seet to veel Tiet hier in mien Hock
will'n Tiet de stüttig geiht, 'n beten drifft
man uk nich jaagt, dat gor nix blifft.

Villicht bruuk ik een anner Huus
wo nich so veel Plünnkraam liggt in jede Stuuv
wo Licht un Luft nu kriegt dat Regiment
un nich de Stoff, bün'k to lang wennt.

Villicht bruuk ik een anner Fru
so smuck, vull Leven jüst as Du
dat in unse guden Johren weerst
man dat markst erst, wenn ehr verleerst.

Villicht bruuk ik een niegen Plaan
dat ik nich tööv, dor kunn wat kamen.
Vun ganz alleenig warrt't nix warrn
nich blots sik vörstellen, wat wi harrn

Villicht bruuk ik 'n beten Tiet
een Dag, een Stünn, denn is't so wiet
denn föhl ik mi nich mehr so rott
denn spöör'k de Knööv un stah we'r op.

T.u.M.V.I