GG AAAA GG FFFF - na, de'n Gitarr sien egen nennen deit, weet , wat dor los is: All Along the Watchtower, dat Leed vun B.D, wat Jimi, wo dat hier um geiht, erst richtig in de Gang kregen hett. Heff't vun em nich hört, bün nich op Fehmarn ween, wo he noch mol späält hett in de Rägen vun Norddüütschland, ehrer he denn op sien letzte Reis gahn is, as velen annern uk. Heff nich richtig veel vun em höört, heff man blots disse Single mit een tweisneden Ümslag, wo nu jüst sien Büld fählt, aver dorför kann ik em jeden Dag in't Büro vun mien Direkter sehen, de nich as een vun sien Vörgängers de Lithographie "König un Narr" vun A.P.Weber ophungen hett oder dat Kummergesicht vun een Ehrenbörger vun de Giebelstadt, nä he hett disse Holtschnitt vun Jimi hangen, mit sien St-Pepper-Uniform un een Blick, de in't Wiede geiht. As wi hüüt dor seeten un ganz un gor wichtige Saken ut Kiel bespraken hebben, harr'k Tiet un studeern heemlig disse Büld, wo ik denn hüüt namiddag dat Leed vun maakt heff. Natürlig heff ik dat G un A un F nahmen, dat warrt mi de Ool Stimm nasehen, schall ja man uk blots an dat dor grote Leed gemahnen.
He weer een Held
hett as keen anner späält
mit sien Gitarr
de as he keen mehr holen warrt.
Späält so gau, geeng so gau
wo kunn't angahn
seghen em jüst noch op de Bühne stahn
(sett se in Füer, ganz in Brand
stunnen op all as een Mann).
He weer för uns een grote Held
keen hett de Gitarr so as em späält
höör dat Ruge vun sien Stimm
un in de Wöer so ganz veel binnen.
Meent, dat he de Weg uns wiest
in een Jung-Minschen-Paradies
wo Gott uns lett fein leven
mit Leev, Musik in sien frie Häven.
Hebben em jaagt, nich veel um fraagt
mit een "luter", "mehr noch", "een noch" plaagt.
Fruuns, de steegen achter em
wullen in sien Arm, sien Allens hebben.
Un wi Junges wullen een Gott
mit ganz veel Hoor op sienen Kopp
in uns lütt Welt vull Langewiel
wo jedereen blots ruut vun will.
Nu hangt he in'n Chef sien nieg Büro
dat Büld vun em un kiekt em to
wo he sien Huus un Hoff regeert
as wenn he noch föhlt, wat he mol spöört:
Dat Jungween, de Hunger na de Laarm
vun een Hartslag, de hitt is, maakt Alarm
vun'n Bloot, dat puckert noch as dull
nu maakt he blots noch, wat he schull.
Un ik sitt dor un seh de Blick
wat een Maler em andicht
he kiekt weg, as wurr he sehen
as Künstler ahnt he, dat kunn ween
wat ik hier späält heff, dat weer wohr
nich de Uniform, dat opsteilt Hoor
nä, wo se her is, de Musik
wo de swarte Slaav de Boomwull plückt.
T.u.M. V.I.
