Vun dusend Leeder un een heff ik hunnert al to Blog-Papier bröcht - op disse Dage, Weken, Maand vun Blogerie warr ik villicht een Dag torüchkieken un mi wunnern, villicht uk freuen, wat dat hier al mol so to läsen, to hören un to bekieken weer. Kummt villicht uk mol wedder een Dag, dor warr ik in't Studio mol'n Leed op Schick bringen, as sik dat ja höört: mit Intro, Stroph, Refrain, Bridge, ach wat warrt dat striepig ween, aver uk schön, mol mit regelrechte Musanten wat intöspälen. De Blog aver, de passt na mien Leedermaker-Oort, de so'n beten wat vun Huschnusch hett un nich recht passen will to dat, wat een vörlegen, vörwiesen mutt, de een CD to'n Kopen anbeeden deit. Dor heff ik ümmer al'n groten Reschpekt vör, uk wenn ik hier un dor nich so'n Fan vun de Musik bün, de dor geven warrt, aver Lüüd hebben dor wat investeert un dat geiht ganz veel wieter as dat Leedermaker-Bloggen, wat ik hier do. Man wengst op disse Oort un Wies kaam ik so'n beten ran an dat, wat Felix Droese, een Künstler, de een poor vun sien jungen Johren op Nordstrand läävt hett, mol bi'n Utstellen sä: wenn Du veel maakst, kummt dor uk wat bi röver. Un harr'k dissen Blog nich anfungen, harr'k vele vun disse Leeder gor nich trecht maakt. Un wenn'k nich'n beten wat opschreven harr, wat wurr ik denn vun de stillen Dage, de ik hier lääv, överhaupt verwohren könen. Leider is dat Büld vun de Opnahm so'n beten verdüstert, dat is schaad, denn dat weer egentlig een vun de herrligen Dagen op See. Fohrte vör 20 Johr na Hooge mit de Adler, an't Rohr stunn Kurt Paulsen, de Nordstrander Käpt'n un een vun de, wo ik wuss, dat se Vadder sien Frünne weern.
De Wöer, de'k finn
in mien ool Spraak
de in mi binnen
ut de'k wat maak
de Wöer, de'k heff
vun Land un Lüüd
vun neeg un wiet
de Hauptsaak is...
de Leev.
Dat Leed, wat ik hier schrieven do
is in mien Kopp.
So lang'k hier blieven do
schriev ik't gau op.
De Wöer, de'k finn
al so veel bruukt
de jüst so klingen
as annern uk
de Wöer de sitt
in Riemelreeg
mol guud, mol leeg
Hauptsaak is
de Leev.
Dat Leed, wat ik hier fastholen do
is half op't Papier
warrt in de Richt hengahn
wo ik dat klier.
De Wöer, de'k funn
sünd nu verwohrt
heff ik al sungen
na mien ool Oort
de Wöer, d'k heff
vun Land un Lüüd
een anner Tiet.
Hauptsaak is...
de Leev.
Dat Leed, dat ik to Enn bringen do
wull sing ik't vör?
Wull maakt dat trurig oder froh?
Wull warrt dat hören?
De Wöer...
Hauptsaak is...
de Leev.
T.u.M.V.I.
