Wull hett nu recht? De Kolleeg hüüt avend, de meente, ik segh nu veel beter ut as wo he mi kennt hett vör een poor Johren oder mien ool Nahwer, de mi noch gau mitgeev, ik weer nu bald so mager, na de Not, dor keem de Dood. Un so wat seggt he een, de licht'n inbildten Kranken spälen kunn. Föhlt mi in de letzten Tieden so'n beten flau un mau un dat sleiht uk'n beten in de Sing un Sang dör, de ik hüüt noch (nich ganz ferdig) maakt heff. Geneet, dat ik ut dat Vörräken ruut bün, wat nich ganz lückt hett, wat ik 'n Chanx un noch een un noch een utlaten heff, wat de eene Leev nix wurr un de anner uk nich oder dat mit de Welt 'n bet op Schick bringen, dat dor nix na kamen is. De een dat Mikro överlaten, de anner dat Leit, de dor dat Licht un de anner dat Recht, dat ööv ik un lückt uk ümmer mehr. Dat Öller-Warrn helpt denn uk.
Bün so'n langen Weg al gahn
heff veel schafft, nich all wull gahn
kunn sehen, dor liggt so manch een Johr
achter mi, man knapp noch wohr.
Heff so veel al seggt un maakt
uk liggen bleev so manch een Saak
wat noch mehr gahn weer, weet ik nich
wo dat so wiet torüch al liggt.
Lehr, jede Dag dat Dankbor ween
will nich um dat un dat nich weenen
föhl, warrt Tiet un laten los
dat weer een Leven blots.
Versöcht al fröher holen fast
dat wat Du fein geneten schallst
man de Tiet leet Di keen Chanx
se geiht stüttig wieter langs.
Heff't mit Erinnern geern versöcht
verwohrt mi, wat de Olen seggt
de klogen Böker in't Regaal
vun Tieden annodunnemaal.
Weet vun so velen, de't so geiht
wo lang nich all de Blick besteiht
de Di mahnt, hest noch to doon
dat hett Dien Leven lohnt.
Harr Talenten nich to knapp
harr dat warm, wurr uk satt
man dat Gönnen full mi swoor
meent, för mi weer nich noog dor.
Meent ümmer, wat noch nödig weer
funn, dat hier in mi binnen leer
een Kummer faat mi an un bleev
slecht Geweten, weil'K nich lääv.
Geev velen Leev un heff se nahmen
se sünd weggahn, warrn nich we'rkamen
een "deit mi leed" helpt nu nich mehr
wenn ik't sä, piert dat noch mehr.
Wat helpt sik quälen dör de Dag
hett nu anfungen, nich töven mag
för't Opstahn heff ik noch de Moot
een eenfach Leven, dat weer goot.
T.u.M. V.I.
