Trüüüg, trüüüg - dat höör ik Busfohrer Rudi noch ropen, wenn he de Bus-Döör apen maakt un wi all op eenmol na de Bus rinwullen; hüüt heet mien "Trüüüg" nix anners as "torüch", denn de Dage op de "schönste Insel" sünd vergahn. Gifft binah soveel to vertellen, as weern wi um een Kuntinent rumfohrt, dorbi weern dat doch blots de Touren um de Insel. Leider hett mi bi de erste Tour dat Mallöör drapen, wat ik vun een "Ogenblick" na den anner mit een swarte Placken leven mutt, de mien linke Oog achterna danzt. Hett een drapen, de sik as knapp een anner an den "wieden Blick" freut hett un em nu egentlig nich mehr geneten warrt as de Johren vörher. Liekers kunnst bi de Touren um Pellworm sehen, wo smuck dat dor is; man leider weer ik ümmer an't Verglieken un fraagt mi, worum "mien" Nordstrand so veel wenger vun dat wohren kunn, wat ik vun de Kinnrtiet as een Marschen-Insel erinner."Nordstrand is al lang keen Insel mehr," wurr mi bedüüd, dor is sach dat Mehrste mit seggt. So geev dat veel to kieken, veel to denken un to snacken, so as wi dat güstern däen, de Fru an mien Siet un ik. To hören geev dat uk güstern avend op de stille Insel, man dor harr en Uul setten, denn dat "Krabbenfest" geeng över vun "Andrea-Berg"-Geschumpel na Techno-Gedunner un dat heel uns waken bit in de Puppen. Ik weer bald so wiet un gahn an de Haven un hören de Musik ut de Neegde, denn dat Bass-Gewummer maakt de Minsch ja möör. Dor keem denn aver nix na. In't Gästebook vun Käpt'n Nommsen steiht de Anfang vun een Insel-Leed, wat, dat wurr ik mi wünschen, mol vun de Pellwormer Shanty-Chor sungen warrn kunnt. Denn mutt ik dat aver mit de Noten henkriegen; de Paus (zwoo, drei) kunn ik tellen, man wo schrifft man dat noch op? Liekers kregen wi wat to Papier, dat warrt se freuen, de Lüüd vun Pellworm. De Nostalgie-Tour weer an't Enne vullstännig, denn ik stunn noch eenmol vör dat Gigi, wo ik doch dat eene Leed vun maakt heff. "Erotic-World" heet dat hüüt. Döör stunn apen, man de sik na disse verloren Placken bi de Slachthoff vun Husum henverleert, de is ja binah gor nich mehr to helpen.
Güstern weer't man mau
geeng nich allens so gau.
De Witz, de Charme - nich so dull
heel di in mien Arm un wußt nich, wat ik wull.
Güstern weer't all 'n beten still.
Keem mit mien Denken gor nich vun de Stell.
Wat mi wat utmaakt, liggt al wiet torüch
funn man för dat Niege gor keen Richt.
Güstern - de Dag is liekers nich verloren.
Güstern is een Dag, de will ik mi wohren.
Güstern weer een gude Dag
denn ik heff ganz veel an di dacht.
Güstern weer de Snack toletz
vun de Quäälkraam, de mi hetzt.
De Sorgen un all, wat mi drievt
wo lang ik bi de Arbeid bliev.
Güstern is't we'r dorto kamen.
Denkst na, wo schall't nu wietergahn.
Un wenn't uk een Vergnögen weer
däen wi dat, weil't sach nödig weer.
Güstern - de Dag is liekers nich verloren.
Güstern is een Dag, de will ik mi wohren.
Güstern weer een gude Dag
denn ik heff ganz veel an di dacht.
T.u.M.V.I.
