So kummt dat af un an ümmer 'n beten anners, as een sik dat uträkent hett. Wull um disse Tiet sitten in'n Zug na Amsterdam, man dor warrt erst morgen wat ut, dor hett sik een verkeken um een Dag, un dat warrt nu richdig düer, dor is an "Sparpreis" nich to denken. Aver dor kann ik denn aver nich anners, dor mutt ik denn liekers dör un nu piert dat Knipp uk we'r n Stück wenger. De Jung schall to sien Recht kamen. Dor geev dat denn noch gau een lütte Ünnerholen mit SMS un dor sünd wi uns hoffentlig all eenig wurrn. Mehr schall dor gor nich to seggt warrn, wunnerst di aver doch, wo een Saak, de wi jüst in de Snack harrn, över di kummt un denn hest mehr as een Ursaak un versöken un kriegen dat in de Reeg. Lütt beten is uk in dit Leed röverkamen, wat sik gor nich eenfach inspälen leet. Bün so'n beten ut mien Leeder-Blogger-Rhythmus ruutfullen; mag ween, dat weer de Insel-Schock vun Utöya, kann aver uk wat anners ween, denk binah, ik heff dat uk hier een beten överdreven. Bün güstern mol mien Blog-Statistics dörgahn un wunnert mi denn doch, wat för Leeder mehr höört wurrn sünd as annern, den mehrsten Besöök geev dat för "Bün nu al so oolt" (24 mol besöcht), dat sünd denn ja doch een poor mehr Lüüd as de poor Frünne, de sik för mien Maken un Doon Tiet nähmen doon. Wunnert mi uk över Besöök ut de Nedderlande un vun Flandern, freu mi, wat jem bi mi langskeken hebben. Op de Weltkoort is aver sunst keen Placken op to sehen; geev ja man uk blots eenmol 1,24 DM ut Südafrika, wat de Gema mi anwiest hett, dat weer to de Tiet, as de Kanzler sien Kolleeg ut dat Land dat Sofa vörher ruutdragen leet. Nu krieg ik uk ut Düütschland so um un bi een halve Euro vun de Gema; mien "Snack een poor Reegen mit mi"" hett dat Radio noch mol to Gehöör bröcht. Man "so lang as de Orgel noch späält", so heet een dulle Geschicht vun Christa Heise-Batt, wollt wi noch versöken un ünnerholen de Minschheit een beten.
Wo schall mien Jung henfohren
in een poor Johr mien Deern?
Wiespahl is weg, geeng verloren
stunn ohn Koort in de Feern.
Sehg de Minschen in oole Tieden lopen
gau na hier un denn dorhen
höör se vun alle Sieden ropen
ohn dat ik dor wat vun kenn.
Wo schall mien Jung sien Leven leven
in een poor Johren mien Deern?
Wat för em as Utkamen geven
sik nich an een falsche Saak verleeren.
Höörst so veelen ganz luut prahlen
dat Dore dor, dat Hiere hier
man du waagst nich di utmalen
wat mehr as dat anner piert.
Wona schall mien Jung sik richten
in een poor Johren mien Deern?
Wat helpen em de oolen Geschichten
swögt Vadder vun so geern?
Gifft so veel, de deklameeren
"na mi", "na ehr", "na em"
mien Mudder höört ik bookstabeeren
"Trau, mein Kind, schau wem."
Wat mutt mien Jung nu allens loslaten
in een poor Johren mien Deern?
Dat Bangween, een Saak antofaten
unn he vun sien Vadder lehren.
Bang maken, ach, wo oft he dat wull much
to veel hier, to wenig dor
man wo veel's dorvun Bedrug
blots inbildt, gor nich wohr?
Wat schall mien Jung noch vun mi weten
in een poor Johren mien Deern?
Dat "is mien Schuld" ganz gau vergeten
dat wurr em blots uttehren.
Slecht Geweten fritt oft lang
an dat een un anner Hart.
Dörvst di nich an Saken hangen
wo't Leven taag vun warrt.
Wat schall ik för mien Jung noch maken
in een poor Johren för mien Deern?
Gau mol fastholen, denn loslaten
nich meenen, wurr ehr verleeren.
Fröhlig Stimmen, fröhlig Lichter
locken hier un locken dor.
Freu mi al, wenn se berichten
Vadder, kiek mol, wi weern dor.
T..u.M.V.I.
