Wenn ik drööm, denn aver richdig; an't leevsten is denn uk een Promi dorbi; ditmol glieks twee, denn Ringo un Paul seeten sik gegenöver un Paul weer so'n bet gediegen, he snackt so vörnähm, villicht weil he nu ja uk Sir Paul heeten deit, dat wunnert mi in'n Droom, as ik markt, dat he nu de sülvig Hoor harr as Ringo, wurr ik waken, dat ruschelt in mien Stuuv, een Bodderlicker wull ruut; schaad, wat dat erst Klock 4 weer, man nu schriev ik noch gau dissen Lex to Enne, opnahmen heff ik dat Leed al güstern. Veel nieges över de Welt heff ik nich lehrt, heff dat sogor engermaten utholen, wat mien Vereen ohn veel Gewääs verloren hett; vun güstern heff ik noch de Biller vör Ogen, de ik in't Behnhuus sehen heff, twee Gemälde, wo Maler Gröger un annern Familien malen un allens hett een Bedüden, wat de een vör een frie Feld steiht un de anner vör een Wand, wat uk in een ool Genre-Bild mit binnen sitt, dor gifft dat keen Tofall un nix. Bi Munch denn uk nich, sühst, wo veel he bi Rodin vun sik we'rkennt hett, wenn he sien Lüüd dor vergruvelt sitten lett; sühst uk dat Drama, wenn he sik mit Mann un Fru ut'nannersttten deit. Un ganz veel is düster, aver denn uk so vull Farv, de aver uk twischen Leven un Unglück changeert. Vun dat eene Bild geev dat blots in een Film wat to sehen. Dor sühst een Kummer-Minschen, duun un ganz na binnen dreiht, egentlig blots en swarte Plack, in een Fruunhuus vun de Giebelstadt, wo Munch een Wiehnachten verbröcht hett, kunn dat nich in de herrlig Familie vun Dokter Linde utholen, toveel Glück un Harmonie för een, de toveel sehen hett, de ut de Dörr vun de Dodeskamer ruutdragen warrn mußten. Dat röhrt mi an, aver uk de dor wunnerbore Kuss op Holt druckt, dor nähm ik mi dat Poster vun mit, egentlig lachhaftig, wo schall ik dat denn in mien Bökerstuuv ophangen? Op een Gemälde sühst Munch sitten, mehr liggen in een Sessel, de Farven lang nich mehr mit Saft un Kraft, dor tellt ik sien Johren un keem op mien. So is dat denn wull.
Hier is een
de hett een Naam
vun een Mann, de is ut'n Noorn kamen
hett veel faat vun sien Ool
dat Hiere vun sien Mudder wull.
Hier is een
de wurr geboren
Chott, vör woveel Johren
na de Krieg, dor kummt op an
op disse Siet een freie Mann.
Hier is een
de is düütsch
dat maakt em jüst gor nich füünsch
man dorför een beten stolt
veel weer leeg un warrt betahlt.
Hier is een
de ünnerschrifft
dat jedeen süht, wat em dat gifft
rechte Hand, een beten scheef
een de uk veel Drama läävt.
Hier is een
vun de's dat Bild
dat Öller harr dat tämlig hild
nich blots dat Hoor geeng em verloren
uk wat lücht vör veele Johren.
Hier is een
kummt vun't Land
wiede Blick, ganz veel Wind, Waterkant
de läävt nu in een oole Stadt
weer mol groot un fröher platt.
Hier is een
de wat deit
mehr slecht as recht blots sien Arbeid
he schrifft un singt un musizeert
uk wenn de Minschheit em nich höört.
Hier is een
de Vadder is
un sien Kinner dull vermißt
wat he harr, geeng em verloren
wat em bleev, warrt he sik wohren.
Hier is een
de överleggt
wo kaam ik in de Welt torecht?
de anner Lüüd, de niege Tiet
un na Huus
de Weg to wiet.
Hier is een
toveel alleen
dat is he wennt, dat schall so ween
liekers spöört he all de Leev
de't för em vun annern geev.
T.u.M.V.I.
