Mittwoch, 20. Juli 2011

Nu warrt 't Tiet

Das war der Meister - meent de lütt Fru bi'n Bäcker, denn de BILD harr een al in de Hand hatt un man uk blots so jüst un jüst we'r tohopen leggt. Na, dit eene Maal wull ik nich krüüsch sien, denn wenn mien Vereen de Bayern een mitgeven deit, kann mi dat sodennig guud ünnerholen.Dorbi weet ik natürlig, wat mien Vereen af un an guud späält hett för de Saison un denn mit de Saison een Tiet för bitter Tranen anfangen dä. Lachhaftig egentlig, aver dat höört nu mol na mi, vun Broer arvt, de ja as Jung den groten HSV gegen Lütt HSV, dat weer de vun Heid, spälen sehen harr, un dorbi sogor "Stürmer" op de Platz stunn. Glööv man nich, wat ik de Naams vun hüüt noch kenn, dat kummt un geiht un lett na vun ganz wiet her un bald uk wedder weg.
Weg will ik disse Wuch nich mehr, harr mi noch de Hauptstadt vörnahmen, aver hier gifft jüst so veel, wat ik mi ankieken kunn un dat geiht uk glieks los: Rundgang dör de Museen vun de Giebelstadt. Dor kummt sunst nix vun na. Een Freud is dat ja un blädern sik dör de Online-Sieden vun de groten Bläders, freust di ja, wenn een vun de "Grootköppe" mol vör't Brett halen; he warrt de Engländers dor sach noch för betahlen laten, aver Nährigkeit is uk keen Segen. Tehr aver noch mehr vun een poor Lexen, de dat in'n Tagesspeegel vun Berlin gifft. Dor dreiht sik um "Identität", wo ik uk ümmer veel över nadacht heff. Ditmol schreev een patente Fru, de sunst de Archäolgen vörsteiht, un se geeng de Saak mit Rüffel un Schüffel an, se graavt in Gedanken ut, wat du op een Kiez in Berlin oder op dat Gelänne vun dat Oktoberfest ruutgraven wurrst un wat di dat seggen kunn. Dat lett sik allens allerbest na dat plattdütsche Rebeet överdrägen, denn kunnen wi uk ut dat "Ethnisierungs"-Falsch achter uns laten. Een Nordstrander Jung mit een Mudder ut Königsberg, sien Vadderspraak Platt in'n Kopp, dat ole Wind- un Wäer-Land in't Hart un Regale vull mit Böker op düütsch, platt un franzöösch in een lütt Kabäuschen in de Giebelstadt, dat is doch mol een feine Dör- un Mit'nanner an Identität. Wat schull ik mi wull as "Plattdütschen Minschen" konschtrueeren, de villicht uk noch annern wegbieten wull. Aber hallo, seggt de Fru vun imen Cousin denn ümmer. Lütt Leed is nix as man een lütt Leed, harr ik mi mol so vörnahmen.



Nu hett de Sünn al so lang töövt
warrt Tiet, wat ik mi buten wies.
Nu hett de Vagel sien Leed lang noog öövt
warrt Tiet, wat ik em söök ganz lies.

Nu hett de Welt al so veel beschickt
un ik noch ümmer in de Puuch.
Nu hett de Klock al lang noch tickt
nu warrt't Tiet un gahn mol ruut.

Weer doch schaad um disse Dag
weer doch schaad um hüüt
na een poor Stünnen, dor kummt de Nach
un denn is dat all mit hüüt.


Nu hett Fru Nahwersch lang noch putzt
warrt Tiet, dat ik ehr gau mol grööt.
Weil't Spintiseeren doch nix nutzt
warrt't Tiet un stellen sik op de Fööt.

Nu is de Nahwer jüst to Arbeid fohrt
warrt Tiet, geneet de frie Dag.
Glieks plingelt Postbüdel an de Poort
warrt Tiet un denn is Schicht in'n Schacht.

Nu is de Lex glieks op't Papier
warrt Tiet, mehr Riemels heff ik nich.
Schull lever erst denken, ehrer ik wat klier
warrt Tiet, Huschnusch maakt keen Gedicht.

Nu is dat Blatt vull, ik bün mit trecht
warrt Tiet, wat ik een beten sing.
De Vagel piept, wat he wull seggt
wenn erst mien Pianola klingt.

T.u.M.V.I.