Wat vun een Nach överblifft, dat sünd af un to Drööm oder Wehdaag, as in de Tiet, wo mien Rüch mi noch plaagt hett, vun hüüt Nach blieven twee Saken: dat eene is een lange Lex, mit de ik gegenan gahn bün un mien lütt Fahn in de Wind stellt heff, hebben annern lang noog op pedd. Dat anner is disse lütte Leed, wat ik um un bi Klock twee opnahmen heff un mi denn doch egentlig een beten veel versingen un hier dor falsch läsen do. Ik stell dat liekers hier rin, is mien Andenken an disse apartig Dag, de ik deelwies nich nochmol beläven much. Freu mi liekers, wat ik dor nich mehr in de Knee gah, denn dor helpt mi de Lex vun Charlie Chaplin, wat dat nu mol to't Leven höört, wat dor twee an'nannerrasseln könen, dat maakt uk unse Leven ut. Güstern much ik nich in't Blatt kieken, wo de Ökohovas ehren groten Sieg fiert hebben; hüüt gefallt mi dat we'r beter, denn wenn Frankriech sik freut, freu ik mi mit. Warr glieks mien lütt Heft in de Hand nähmen un dat een un anner Dichten noteeren; is une <drôle de journée>, een apartige Dag; koolt, veel Rägen, de Blöme in de Vaas hebben sik egentlig guud holen, mag gor nich los un halen frischen, denn so is mi nu uk we'r nich na fiern to Moot. Liekers geiht na'n Fest un dor singen wi denn na de Melodie "Eine Seefahrt, die ist lustig" dat Leed to de Porzellan-Hochtiet. Is ja güstern noog vun tweigahn
Is beter, wenn ik hüüt nich na dat Blatt rin kiek.
Steiht sach, wat freuen sik de Lüüd.
Se hebben dat schafft, sünd eerster wurrn
wöllt eenfach nich sehen, wat wi all verloren.
Is beter, wenn ik hüüt mol we'r vun wat anners snack
kriggst för luter Wellerligkeit een an de Hack.
Fraagst di, worum bün ik ganz alleen
denn so as ik, so denkt keen annereen.
Laat de Lüüd
is ehr Tiet
mien is wiet
weg vun hüüt.
Is beter, wenn ik mi een ole Book ruuthaal
sünd noch noog vun dor un heff de Wahl.
Stahn sach Dichten binnen vun een schöne Land
is för de mehrsten bald ganz unbekannt.
Is beter, wenn ik mi een ole Bild anseh.
To'n Bispil een, wat Nolde malen dä.
Sühst de ganze Mist nich, de se hüüt henstellen
kunn sik vun de Olen sach keeneen vörstellen.
Is beter, hool mien Frett, bliev hier in mien Stuuv .
Dör't Finster höör'k een lütt Vagel un dat "Du" vun'n Duuv.
Maak de Ogen to, stell mi de Böme vör
as ut een Tiet, wo ik dat Drömen lehrt.
Laat de Lüüd
is ehr Tiet
mien is wiet
weg vun hüüt.
T. u M. V. I.
