Dat Glas is midlerwiel lerdig, dat weer man blots een Slupps; aver mi weer't so ankamen, ik kunn dat ole Bild vun dat Glas nähmen, wat de een as half vull un de anner as half lerdig ansüht. Weer egentlig al to laat un griepen sik dat lütt Heft vun 2009 nochmol un söken dor een vun de egentlig wenig plattdütschen Texten dor binnen; hier is de lütt Lex in de Merren in dat Gegendeel umslagen, vun wat he vörn vertellt. Is een vun de velen, velen Riemels, wo't ümmer dor um geiht, wat een dorgegenan geiht, wenn he sik nich mehr taag noog föhlt, de Weg wieter to gahn. Wat annern villicht de Gang na Kark is un dat Bäden to sienen Herrgott, de anner sik sülvst ümmer wedder vörseggt, as harr een Bhagwan em dat so bibröcht, bi mi is dat de Morgenriemelie, wo ik mi ümmer we'r 'n beten Troost un Moot topspraken heff. Kunn anner Lüüd keef warrn, de sik lever een Stück anhören muchen, wo een beten Fleesch un Minsch an sitt. Na, dor mutt ik wull een beten wieter blädern, ehrer ik dat mol in mien Bunk vull Bläder finn. Hüüt weer de Dag, wo ik ganz gau gegen de Wand lopen bün, man denn uk dor mit trecht weer. Ik reep bi't Buuamt an, wull weten, wat de Nahwer mi sien Wintergoorn vör de Nääs planten durvst. Weer nix in de Weg, dree Meter Afstand, dat reckt. Prima. Wo dat överhaupt keem, wat ik een Finster in een Brandmuur harr. Fein, dat wi dor mol över spraken hebben. So gau weer ik noch nie nich aflyncht wurrn. Mußt ik mi in schicken; Kolleeg maakt noch een Witz. Wenn se mi dat Finster dichtmuurn leeten, kunn ik ja noch een Tapeet mit Sünnünnergang vorkläben. Fein. Wo heet dat noch? Utholen lehren, wenn een dor nix an maken kann.
Heff nix mehr
gifft nix mehr
wat mol weer
gült nix mehr.
Harr so veel
mehrste Deel
is verspäält
denn ik föhl
dat is all
dat is ut
dor is nix
mehr in de Tuut.
Nu in mien Hand
dor is al lang
nix mehr to sehen.
Heff noch wat
is noch wat
kunn noch wat
dit un dat
utprobeeren
to verleeren
nix an kehren
lütt bet' lehren.
Dor de Welt
hier mienGeld
maak wat tellt
ewig höllt
dat nich
dat beten Licht
wat för di lücht
dor is de Richt.
T.u.M.V.I.
