Dat Schipp op mien lütt Video is sach uk al lang nich mehr op't Water ünnerwegens. Dat weer de Horumer Siel, de erste Retter vun de Gesellschaft, de na Strucklahnungshörn keem. Achteran leeg lange Johren de ole Hindenburg in den Haven; de segh ehrer 'n bet na 'n Krüzer ut. An't Rohr vun de Horumer Siel steiht un grient sien brede Grienen Luden, de Havenmeister weer un Kröger op Strucklahnungshörn un jüst na so'n lütte Törn in'n Haven rinstüert. Sühst uk Unkel Prima mitfohren. Wi säen uk Unkel Bommerlunder, denn he hört na de Familie, de se herstellen dä. Eenmol weer ik as lütt Jung mit ünnerwegens un keek vull Verlangen op de Proviantkist, de Bommerlunder mitnahmen harr. Man de weer blots dor, wenn wi uns in't Watt fastfohren schullen. Dor keem nu lang nix na. Wi legten seker aver hungerig in'n Haven an un kreegen de Wurst mit Wittbrot baben in de Gaststuuv bi Luden. Maakt Luden denn een Dag uk to'n Käpt'n vun mien lütt Dodenschipp vun disse Leed, denn dat Bild, wat mi een Dag ankeem, hett mi veel vun de Angst för de letzte Reis nahmen. Worum schull't nich so ween un de Nordstranders, de de Reis al maakt hebben, halen mi af. Keem we'r op disse ole Leed, denn heff hüüt för mien lütt Book opschreven, wo dat weer, 1990, as mien Vadder disse Reis maakt hett.
An'n 22.12.10 heff ik de Text al rinstellt.
