50 Johr oder doch nich ganz so veel heff ik na't Fernsehen rinkeken.Vun dat söte Biller-Gift, wat sik stünnenlang, dagelang, een Leven lang opsuben lett, heff ik mehr as guud för mi weer, opnahmen. Dat kunn ik mi bi t'Huus al afkieken, wo Mudder för den Apparaat seet un op em keek, as weer se inspaart un uthungert na een beten Welt un een beten Leven. Leider weer se dat ja uk, un mit de Apparaat kunn se sik dor denn uk mit anfründen un is ja uk herrlig kommodig, sik de Welt dor buten vun't Sofa ut to bekieken.Lütt beten vun de wohre Welt hff ik liekers noch to sehen kregen, man veel is't egentlig nich ween. Seet ümmer still un so'n beten tuzig, wenn de anner we'r vun ehr Reisen anfungen un gor nich opholen kunnen, so gewaltig schön weer we'r allens ween. Ik kunn aver herrlig vun de Talkshow ut Bremen vertellen, wo een mol Marianne Koch een mitgeven harr oder wo de een Kamra-Keerl sik regelrecht bedeit för Lachen, as sik twee as Peter Alexander-Fans vörstellen un he seggt man ümmer blots: "jeder hat ein Hobby". Wenn'k mit mien Lex fertig weer, kreeg ik ümmer seggt; mußt du viel Zeit haben. Simmt aver nich, ik durvst ja binah nix utlaten. Wo veel Tiet ik verspäält heff, mark ik nu. Af un to sitt ik nu bi't Huus op't Sofa un kiek op't swarte Bild un denk, ik warr di wat schieten.
Drückt op de Knoop
un nix weer mehr to sehen.
Heel ganz eenfach op
meent, weer nu lang noog ween.
Dreiht an de Knoop
un dat Larmen harr een Enn.
To veel vun in de Kopp
mußt mi an de Stillness wennen.
Leeg't an de Knoop
oder weer ik blots to fuul?
Schaad um mien Kopp
mit Laarm un Biller al so vull.
Leeg't an de Knoop?
Funn un funn keen Enn.
Keen heel mi op
mi dat Leven uttoschännen.
Harr'k dat blots fröher daan
as so veel Tiet noch vör mi leeg.
Weer'k dor fröher al op kamen
weer mien Leven noch in de Reeg.
Dat Ding mit'n Knoop
dat is an gor nix schuld.
Weer ümmer to laat
för dat, wat'k egentlig schull.
Dat Ding mit de Knoop
harr över mi so'n Macht
man nu sää'k "Stop"
harr'k sülvst nich vun mi dacht.
Grööt se all
de mi so guud ünnerheelen.
De Gesichter un Geschichten
warrn mi seker fählen.
Grööt jem all
wat hebben jem mi allens wiest
smucke Fruuns de blanke Huut
twischen Sünn un Paradies.
Harr'k dat blots fröher daan
as so veel Tiet noch vör mi leeg.
Weer ik dor blots fröher op kamen
denn weer mien Leven noch in de Reeg.
Kiek op de Knoop
wat he noch funkschoneert.
Wat dat wull maakt
wenn ik em noch mol probeer?
T.u.M.V.I.
