Sinnig is mien Waag rullt, in een Straat, bargdal vun ganz alleen. As ik ut de Huusdör keem, dor weer he weg. Stahnbleven weer he een poor Zentimeter vör een anner Waag, harr sik an den Kantsteen fastrullt. SOTT HATT! Schull ik nochmol een anner Waag kriegen, warrt dat aver keen Automatik mehr sien. Liekers, de Waag weer nich schuld, schuld weer ik, denn ik wull toveel op mol un denn kummt dor so wat bi ruut.
Hüüt mutt ik, denn hüüt geev dat uk wat anners to beleven, een Paster een Kumpelment maken. De Kunfermanten-Gottesdeenst wurr vun em fründlig un minschlig över de Vörmiddag bröcht. "Ihr seid das Salz der Erde". Dor geeng dat hüüt um, ut disse Woord kunn he veel vun maken. Sünnerlig freut mi, wo he sä, weer schaad, wat dor nich uk seggt wurrn weer, "Ihr seid der Klang der Welt". Aver wi sünd ja nu uk nich jüst blots för't Vergnögen op de Welt kamen. Arbeid mutt sien un för 'n beten Solt weer in fröher Tieden veel to beschicken. Wat harrn de ooln Lübeckers seggt, wenn dat keen Hannel un Wannel mit Solt geven harr. Een anner Kumpelment geiht an den italjenschen Kröger, de uns Kinner op't Podest stellt hett; de erste Teller ümmer na de jüngste hen, de sik mit ehr teihn Johr över de Ehr freuen kunn. Wat lehrt wi noch an den Dag hüüt? Du schallst di keen Toort maken laten, wo dat Büld vun een leven Minschen op insuckert wurr. Nüms much ehr ansnieden. Du schallst ja uk een Deert, wat naher opeten warrn schall, keen Naam geven. Dat weet ik tominnst, siet ik den Film "Ünner de Brüggen" sehen heff.
Dat Leed hier heff ik hüüt avend ut'n lütt Heft vun 2009 ruutplückt; mit dat heesche E-Piano harr'k de Melodie gau faat.Morgen fröh warr ik we'r de Minuten tellen.
Ik tell de Minuten
de ik liggen kann.
Kiek na de Klock
wat se hüüt för mi doon kann.
Ik räken de Minuten ut
de ik noch blieven kann.
In Gedanken haal'k
mien Deern nu na mi ran.
Sinnig, sutje, sinnig, laat mi Tiet.
Sinnig, sutje, sinnig, laat mi Tiet.
Harr dat fröher
vel to hild.
Ik späält fröher
meist to wild.
Hüüt weet ik
tellt de Minuut
duppelt un dreefach
mutt ik glieks we'r ruut.
Sinnig, sutje, sinnig, laat mi Tiet.
Sinnig, sutje, sinnig, laat mi Tiet.
Weer meist fröher
in de Draav
bleev nich stahn
un haut glieks af.
Geiht um Sekunnen
dat geev ik to
hest eerst ruutfunne
wat ik heir do.
Sinnig, sutje, sinnig, laat di Tiet.
Sinnig, sutje, sinnig, laat di Tiet.
Duert Sekunnen
denn is't vörbi.
De Lust un Leev
mien Deern, mit di.
Sinnig, sutje, sinnig, laat di Tiet.
Sinnig, sutje, sinnig, laat di Tiet.
T.u.M.V.I.
