Rat Pack - wat een nich allens lehrt. Warrt ja ümmer mol över se snackt - de veer Frünne Dean Martin, Frank Sinatra, Sammy Davies un de veerte Naam heff ik jüst nich praat; aver se hebben in Las Vegas de Lüüd Avend för Avend in de Gang bröcht, dat weer een Jux un Lachen un twischendörch hebben se sungen, dat't een Oort harr. Keem hüüt avend dorto, denn heff in Hamborg een LP vun de Mills Brothers köfft, un över de wull'k in't Internet wat ruutkriegen un sühst wull, gifft een Video, wo se vun't feinsten singen doon mit Dean Martin. Un em heff ik dat hiere Leed todacht un eenmol in Ahrensbök heff'k dit Leed uk so'n beten "lässig" as Dean Martin singen wullt, man so richtig naföhlen kunenn se't nich, de Lüüd vun Ahrensbök. Sodennig is Dean Martin mit Frank Sinatra un de doren ja uk nie nich bit na Ahrensbök kamen, man se keemen 1965 na Kiel in't Opernhuus un hebben de Lüüd dor mol wiest, wat se so allens vörharrn, Leeder un sünnerlig ehr Töge. Dean hett ja ümmer so scheußlig veel sapen oder wengst so daan as ob. Natürlig kann he ganz un gor nich ohn Sigartett op de Bühne gahn un för't tweete Leed bruukt he al sien Whisky. Un kunn dorbi uk so herrlig "cool" oder wurrn se seggen "laid back" singen, as wurr he dat an den Avend in Kiel noch eenmol maken, aver uk man blots so kort as't geiht, denn sien Whisky schall nich warm warrn in de Twischentiet. Weern de Biller vun sien letzten Johren man nich gor so trurig ween, as harr em de Bramien doch den Brägen week maakt. Mit't Drömen heff ik jüst ehrer een Last, aver för'n Leed will ik dat denn doch nochmol versöken.
Dat Leed, wat ik ut een niege Text ruutklabautern wull, hett nich funktschoneert. Dorum för mien Frünne vun Las Vegas.
Laat mi noch so'n lüttje beten drömen
villicht fangt de Dag hüüt later an.
Uk wenn wi nich länger liggen könen
kaam doch noch wat neegher na mi ran.
Disse Nach, de dörven wi nich vergetten.
Disse Nach, de weer meist gor to schön.
Dorum much ik geern so'n lüttje beten
so'n lüttje beten bi di ween.
Laat mi di noch mol so'n beten rüken.
An't leevsten freet ik di mit Huut un Hoor.
Kunnst doch noch wat neegher na mi rücken
noch'n Stück, dat weer meist wunnerbor.
De Maand is ganz verlägen
un warrt bestimmt nix seggen.
De Sünn de kummt ganz sinnig hooch
un pliert blots mit een Oog.
Laat mi di nochmol so'n beten eien
denn dien Huut is noch so week un warm.
Dien Ool kummt glieks un denn mutt ik utneihen
kaam doch noch'n beten in mien Arm.
Disse Nach, de dörven wi nich vergetten.
Disse Nach, de weer meist gor to schöön.
Dorum much ik geern een lüttje beten
een lüttje beten bi di ween.
T.u.M.V.I.
