De Morgen Klock söven - geev dat dor nich een Book, wo nu uk nüms mehr vun snackz, man wo se al verrückt na weern, weil de Welt dor in de Reeg weer. Chott, de Welt weer hüüt fröh uk in de Reeg bi een herrlig Sünnschien, een Dag, de noch vör mi leeg, dor weer een anner, de noch Tiet för een Fröhstück harr; blots de een lütt Roos in de Vaas lett al den Kopp hangen.Snackten hüüt morgen vun dat, wat so half un half in de Reeg is; op düütsch heet dat tofreden "mit Vorbehalt", man nu an een Saak ganz un gor tofreden ween, dat is nich licht un sach gor nich na de Natuur vun de Minsch, de, dat weet wi vun ool Jehann Buddenbrook, uk wat vun 'n "Aap" an sik hett, de ja uk ümmer bi to klattern is vun een Twieg na'n annern. De Twiegen, wo ik dat güstern mol för een Ogenblick lang op utholen kunn, dat weern de Festen vun den Vadderdag. As wi bi dat Open-Air an de Ünnertraav stunnen, bekeek ik mi all de Stadtindjaners, de sik na de Sünnschien ruut truut harrn. Wenn 't blots nich ganz so dull pieren wurr, in den Speegel to kieken.denn ik höör jüst na disse Mohikaners un seh uk nich veel beter ut as se.De Namiddag weern wi noch bi een "Radikal-Individualistin" ween, de sik in een lütt Dörp een oolen Buurngoorn wedder op Schick bröcht un de ool Saken so un so drapeer. Vörher mußten wi noch dör een Hümpel an Dreck un Schiet langs, wat een sik för een Trödel ut de Hüser un vun de Straten weghaalt harr. Erbarmung.We'r dat Geföhl, wat du in den Speegel kieken dääst.Wat denn dat "Anner" weer, wenn dat denn nu allens beter oder "anners" warrn schull, wurr ik hüüt morgen al fraagt. Jüst so veel un jüst so wenig as de annrn vun de Welt un dat Leven hebben un liekers tofreden ween, dat weer dat villicht. Wenn dat uk sodennig um Klock söven un Klock acht al in de Reeg weer, so is dat egentlig noch to fröh för mien Stimm. So höört sik dat hier wat heesch an, man so is dat bi all de Sünnschien uk licht, dat een sik verköhlt.
Een kunn meenen
den Häven hebben wi uns verdeent
so blank, so licht, so wiet, so schön.
Een kunn glöven, een kunn menen
de Sünn, de wull dat hüüt so hebben
so warm. so licht, so ganz vull Leven.
De Welt, de Eer , de Minsch, dat Deert
sünd se denn so veel Licht un Leven wert?
Versöök dat wengst för mien Deel
dat ik ehr hüüt ehren will.
Een kunn denken, een kunn meenen
dat Licht is dor för jedereen
so as de Minsch, wat he groot is oder kleen.
Een kunn hapen. een kunn meenen
uk för em, dor warrt so ween
so licht, so hell, vull Leven, so schön.
De Dag, de Stünn, Minuut, Sekunnen
jedereen 's besunners, geiht gau um.
Versöök dat wengst hier för mien Deel
dat ik ehr hüüt ehren will.
Een kunn sehnen, een kunn sehen
sik na een Minsch, weer lang alleen
as wenn Sünn un Tiet nix för em däen.
Een kunn weenen, een kunn weenen
wenn 't gor nich lückt, allens is dorgegen
an't Enn kunn 't all ganz anners ween.
Een Woord, villicht een Smustern, een Blick
een "wi maakt wi vun du un ik"
versöök dat för mien Deel
dat ik di nich verleeren will
T.u.M.V.I.
