To Pingsten, ach wie scheun, jüst as wi dat Couplet in Niestadt to Gehöör kreegen, wo uk een fein Utstellen weer över den Mann, de sik för sien Plattdüütsch blots mit Sylinder un swarten Rock vör de Lüüd stellen much, jüst as wi dor so fein seeten un uns an de Hein Köllisch-Leeder freuten, jüst denn wurr mien Jung in Berlin vun Buschiruppis sien Knipp klaut, wat he leider uk mit sien ganze Geld vullproppt harr. He hett sik noch wehrt, aver dor weer al een ganze Rudel kamen un he kunn vun Glück seggen, wat he nich noch een Fellvull op to kreeg. Dat hört denn wull uk to so'n Pingstutflug na Krüüzbarg dorto. De Jung, so schient dat, kann dor engermaten mit umgahn. Sien Ool ja nich. In Correctness harr ik noch nie een "sehr gut", dat reckt man jüst un jüst för "genügend", wat se fröher ünner de Tüügnisse schreven. Gifft ja uk al de doren, de sik för luter Anstand gau sülvst de Schuld an so wat geven mögen un uns anner vörsmieten, wi wurrn nich noog doon för een Welt, wo keen op so'n leege Saken kummt. Sodennig leven de Buschiruppis in Krüüzbarg un annerwegens in een Oort "Wildreservat", wo se maken un doon könen, wat se wöllt. Waagt eener dat un snacken oder schrieven dor gegenan, gahn de Lüüd vun de Correctness-Innung op de Barrikaden. Sodennig ja nich.Gifft ja uk noog düütsche Buschiruppis, dat stimmt. Dor mutt ik glieks an de Kfz-Minsch Dieter Becker denken, de mi um 2000 DM bedragen hett. Man dor höört uk ümmer een to, de sik bedreegen lett oder de annern so een (un)friewillig Geschink maken deit. Eenfach so afhaken un sik blots nich doran argern, dat schull ik midlerwiel lehrt hebben, as mi so in Gift un Brast to denken. Man dat is aver uk to schöön un uk een Oort, sik sülvst to spören. Sunst kunn dat ja uk Freden geven in de Welt.Wurrn wi dat utholen könen? Dat Leed mußt sien, uk wenn de Correctness dorbi perdü gahn is, aver is ja uk keen Partei-Programm. Platt is nich blots de Spraak för Harmonie, man uk för dägten Striet. Un, wat sä mol eener to mi: "Wat ruut mutt, mutt ruut."
Jem warrn mi nich de schöne Dag verdarven.
Jem warrn mi nich mien Hass we'r nähren.
Jem warr ik ut de Weg gahn.
Jem hebben mi al noog andaan
man disse schöne Dag, de kriegen jem nich.
Jem warrn mi nich dat Leven mehr utschännen.
jem geev ik nu keen Recht mehr över mien Hart.
Jem kann ik blots noch wünschen
dat jem sik gegensietig lynchen.
Een Leven hier in Freden wöllt jem nich.
Jem könen mi mit Slechtigkeit nich meenen
so wiet na nerren kann ik gor nich sehen.
So lang wi uns nich wehren
warrn jem dat nie nich lehren
wat disse Welt hier utmaakt, weet jem nich.
Jem sünd dor, un wi mötten jem utholen.
Dat Böse hört to't Leven nu mol to.
Jem doon mi uk nich leed
blots de, de jem mol dreep
un de dat Wehdaag un de Kummer dorna driggt.
Jem warrn sik sach nu freuen un graleeren
jem sünd een lütten Minschen över ween.
Mi blifft blots dat Utmalen
jem wurrn dorför betahlen
hüüt, morgen oder doch op lange Sicht.
Jem warrt dat hoffentlig een Dag mol dreppen.
Man warrn jem Wehdaag, Pien överhaupt noch spören?
Jem sünd al so utschännt
as een Minsch jem keen mehr kennt
de Korrekten, de weet sach, wo dat an liggt.
T.u.M.V.I.
