Een Bröös - dat Woord kennt Thomas Mann wull nich, bi em heet dat glieks: "een Aap is he, schall he nich glieks Dichter warrn?" Mi full dat Woord in, as ik hüüt een Artikel lääst över Brian Eno, de nu uk um un bi 63 is, in een Herrlig-Wahnen-Quarteer in London sien Hüsing funnen hett un nu al sien 40. Platte ruutgeven deit, wat ja nu aver uk regelrecht gewaltig is un een ja uk ruhig brööshaftig warrn laten kann. Man dor is noch wat anners; he kann, un dat mutt jedeen Fragensteller vun 't Blatt weten, dat nich af, wenn se em Fragen stellt na dat, wat he fröher al op Schick kregen hett. Nä, dat geiht bi Brian Eno ümmer blots um hüüt un morgen. Kann he dat nich utholen, wenn een em mit sien olen Sünnschientieden verglieken deit, weer dor domols nich noog achter oder is dor hüüt nich noog an? Ik heff dor so'n Verdacht, nich jedereen kann dat guud utholen, öller to warrn. He hett natürlig recht, wat de Minschheit nu mol so'n beten fuul is un bequem un mag to dat ole Bekannte noch dat niege Unbekannte toräken.Man villicht hebben de Lüüd sodennig recht, du kannst se man uk blots eenmol överraschen oder för Narr holen un an de Feder-Boa-Tieden vun Roxy Music schallst uk eerstmol we'r rankamen. Op jeden Fall mußt ik mi glieks eenmol mit em verglieken, denn so bün ik nich. Weet aver uk, dat mien Erinner-Lust lich uk een Erinner-Sucht warrn kann oder al lang wurrn is. Dor heff ik dat ümmer al mit överdreven. Dorbi weer hüüt mol een Dag, wo op een Schooltiet torüchkeken wurr, denn de veer Johr Grundschooltiet vun mien Dochting sünd nu to Enne. Dor wurr nu fiert un se kregen vun ehr Fru Lehrer Biller in de Hand drückt, de se so ganz kinnerhaftig vun sik sülven maalt hebben. Chott, dor keek di aver een fröhlig Sünnschiengesicht ut mien Dochter ehr Bild an. Herrlig, se hett ehr Schooltiet so vull un ganz genaten un allens opsaben, wat dat dor geev. "Nu sind wir frei" hebben de Kinner sungen, na, dor warrt de nakamen School ehr noch ganz wat anners lehren.
Dörvst den Minsch nich na fröher fragen
för em gifft Hüüt un tokamen Tiet.
Worum mag em dat nich behagen?
Is he bang vör Stimmen vun de anner Siet?
Dörvst de Minsch nich mit fröher kamen
as harr he dor rein nix ut lehrt.
As leep he blots op niege Bahnen
as weern de olen em nix wert.
So bün ik nich.
So warr ik nich.
Keek ümmer al
mit Lust torüch.
Dörvst de Minsch nich na Wöer fragen
de he mol sä un de he schreev.
Is he bang, een kunn dor klagen
leggt em vör een olen Breef?
Dörvst de Minsch nich de olen Biller wiesen
dor sehg he mol ganz anners ut.
Nu snackst du mit em ganz liesen.
Chott, wat weer he fröher luut.
So bün ik nch.
So warr ik nich.
Kenn noch vun fröher
dat Gedicht.
Dörvst de Minsch nich na annern fragen
de geeengen em sach al lang verloren.
Nich bigahn, dat Beduern wagen
un sik nich dat slecht Geweten wohren.
Dörvst de Minsch blots groot bewunnern
dat is he al siet ümmer wennt.
Ik glööv, dat is sien gröttste Kummer
wat em een Dag keeneen mehr kennt.
So bün ik nich.
So warr ik nich.
Mutt ewig al utkamen
ohn veel Licht.
T.u.M.V.I.
