Mehr Retro geht nicht, meent de Brillenmaker, as he mi mien niege Jede-Dag-Brill opsetten dä. Nu bruuk ik ehr ganz un gor, man se helpt nich blots bi't Kieken, nä, se liggt jüst över de Schadden ünner mien Oogen, de warrn ümmer deeper, denn dat Slapen is we'r een Fiasko hoch dree. Büst al möör, ehrer du den Dag angahn kannst. Wat Schiet. De Sünn schient liekers, de Welt hett sik sodennig uk nich ut de Angeln heben laten, de Narichten un Artikeln, de ik hüüt morgen lääst heff, geengen mi dorum glieks we'r verloren. Nu weet ik dat we'r; geeng um dat Erinnern in unse herrlig Digital-Tiet. Du söchst di mit google um dien Erinnern, denn worum schall de Minsch sik noch wat marken, wenn he weet, wo he allens finnen kann? Nu gifft för allens een Hülp; mött wi de ool Brägen düchtig traineeren, schöllt läsen un een anner dat wietervertellen. Na, dat maak ik hier ja uk. Güstern hebben wi uns een Tüügnis nakeken, wat 1934 utstellt wurrn is. Nu dat ole Schrieven utn'annerbookstabeeren. Hett duert, bit wi wußten, wat dat nich Paul, man Karl S. weer, de nich 1940, nä, al 1920 op de Welt kamen weer un natürlig um Ostern na School keem un vör Ostern entlaten wurr, mit knapp 14 Johr. In Religion, Geschicht, Düütsch weer he man blots "entsprechend", aver in Räken "hervorragend" un in Teken "lobenswert". Villicht is he sodennig Discher wurrn oder Timmermann. Hüüt wurr he dat sach uk op't Gymnasium probeeren. Man worum uk nich, denn dat lehrten wi uk, dat wo wi hüüt "Gymnasium" to seggen, kummt ehrer na dat, wat vör 100 Johr een "Oberrealschool" weer, dor hebbt se wengst al Engelsch lehrt, denn bi de ganz klogen Lüüd wurr 8 Stünnen in de Wääk Latien dörbookstabeert, dat weer uk "ipse, ipsa, ipsum" to veel ween. Bi't Schrieven kummt een anner Erinnern we'r, wat ik güstern dacht heff, as ik mi mol een beten dör mien Blog-Archiv dörhöört heff. Dor meent ik, de Blog, de lütten Filme, dat so'n beten blangenbi un nich ganz torecht, dat kunnen de mehrsten vun de Leeder guud utholen, se för een CD op Schick to bringen, wo sik toletz keen Minsch mehr an interesseert, dor fählt ehr villicht doch dat, wat een Leed "lebennig" maken deit. Dat dor "Leven" harrn mien Leeder vör 30 Johren bestimmt, vör 20 Johr noch engermaten, vör teihn Johr noch een beten, man nu hören se mehr na dat "virtuelle" Leven, dorum sünd se jüst to Stääd. Disse is vun hüüt morgen.
Wat fählt an dien Welt?
To'n Bispill ganz veel Sünn
un de Sicht op, wo ganz veel Minschen sünd.
Wat fählt an dien Leven?
To'n Bispill ganz veel Licht
un na vörn de Blick un wiede Sicht.
Wat kannst dor an doon?
Bring mol at op Schick
wat to lang op dien Hart swoor loggt.
Wat hest dorvun?
Een Dag, de lichter warrt
un tletz uk we'r Freden in dien Hart.
An de Poort vun dien Leven
steiht groot "Ik"
as wurr't nix anners geven
as blots dien "Ik".
In dien Huus, kiek di um
büst alleen.
Na'n Minschen, de blots ik kennt
kummt keen hen.
Wo schullst du bigahn?
Roop een anner Minschen an
wat he di sien Sorg vertellen kann.
Wat kummt achteran?
Du hest villicht we'r lacht
un an anner Sorgen dacht.
Wat hest dorvun?
Een Dag, de lichter warrt
un tletz uk we'r Freden in dien Hart.
T.u.M.V.I.
