Solutio perfecta steiht op dat Bild, wat ik mi eenfach mol för disse lütte Opnahm grepen heff, denn dor glööv ik al lang nich an; wat mol wat ganz un gor liek un op Schick sien kunn, wat ik maak. Schief ist englisch und englisch ist modern, meent de vun TÜV, as he sik de Antenn vun mien R4 bekeek. Hett mi de Plakett liekers geven. Aver mi is hüüt mol nich na ole Räkens, dor heff ik al veel to velen opmaakt in de letzten Dage; ik wurr dor uk af un an dor nich een un een richtig tosamen tellen, wúrr mi annerletz bedüüd. Naja, uk dat höört to't Leven.Ganz un gor unschüllig sünd se ja all, de dor vör't Brett stahn hier un dor. Dat hiere Leed is uk noch rein ganz un gor nich ferdig, warrt dat sach uk nich warrn: heff mi liekers freut, wat dor noch ganz laat so'n lütt Idee vun Harmonie över mi keem, dor leet ik dat op dat Verfertigen des Liedes beim Spielen ankamen. Un wo dat al so laat is un mi blots noch dat Lievweh vun mien Eenspänner-Kaak-Kunst waken höllt, verwohr ik dat eenfach mol so in mien Blog-Kist. Hüüt hett de Rägen Hamborg ünner Water sett, wodennig warrt dat de Jung un sien Kamraden op ehren Törn mit Schipp gahn hebben? Rägen un Wind? Hüüt morgen reep de Jung noch gau bi sien Vadder an, un heff em "Ahoi" wünscht, Wahn ja man blots 500 Meter wiet weg egentlig in sien Neegde, man bün denn doch uk e'rto wiet weg.
Ik will dat nich mehr
weet, wat dat weer
weet, dat ik't böör
vun, ik weet nich, woher.
Ik will dat nich mehr
maakt mi mööd, maakt mi möör
heff'k to lang böört
hett min Hart ganz uttehrt.
Will't nich mehr in mien Kopp
will't nich mehr in mien Hart.
hoff, dat höllt een Dag op
dat 't to Enne gahn warrt.
will't ut de Ogen hebben
un ut de Sinn
will een ganz anner Leven
in de ik bün, de ik bün.
Ik gah nu gegenan
töövt al veel to lang
haal mi een Minsch
un een Licht na mi ran.
Ik stah dorför in
wo ik wurr, de ik bün.
man dor mutt dat noch wat geven
will een anner Leven.
"Ik" segg'k een Dag nich mehr
ik segg een Dag eenmol "wi"
segg een Dag un ik glööv jüst
an dat "du", versprääk ik di.
Ik kiek bald na'n annern hen
warr dat Eegen nich kennen
weer dor lang dat, wo ik
mi dat Leven utschänn.
zjh
T.u.M.V.I.
