"Genüsslich", so hett de Witterungsminsch dat hüüt seggt, wurr de Rägen hüüt över uns dalgahn; so heff ik mi seggt, denn gah ik "genüßlig" dör den Rägen na Huus. Is ja man egentlig in een Nu, bit du vun de Frie Hansestadt na de kreisfrie Hansestadt kummst, harr knapp noog Tiet to dichten un uk gor keen Papier mehr in dat lütt Heft, wat mi bit nu so veel Glück bi't Noteeren un Dichten bröcht hett. Kaam in'n Ogenblick gor nich achterna, mit dat Blogger-Spälen, aver dat liggt nu mol na an 't Leven un sodennig is dat egentlig een gode Teken, wenn ik hier nich mehr jedeen Dag wat "posten" do. An dat hiere Leed heff ik mi tämlig lang versöcht, man denn hett de Maschin mi so'n beten dreven un inschpireert, so is dit hier doruut wurrn. De scharpe 60er Orgel hett mol we'r ehr Recht. Vun de Inschpirassion hett Bull op de CD snackt, de wi güstern höört hebben. Geiht bi em as bi veele Lüüd ümmer oder seggen wi mol veel um dat Supen. Wenn Kellner Claus em twee rode Poortwien bringen deit un de flietige Ssöllner nich in sien tweete Aktentasch kieken schall. Mi full dat jüst so in un op, denn Bull un een poor anner ole Helden ut de plattdüütsche Schrievergill hebben giftig Breefen na'n Börgermeister vun Kappeln schreven, wegen den Pries för dat Büttenwarder-Epos. Naja, dor hebben se sach recht, denn ik fraag mi uk, worum de Lüüd vun'n NDR dat nich waagt un dreihen een "Baasdörp"; dor gifft dat so veel Geschichten un Lüüd binnen, dor könen se Stücken dreihen Johr un Dag. Fählen blots de Tokiekers. Man dor warrn wi uns nich eenig, sünd dat de Tokiekers oder de Makers, de dor an schuld sünd, wat dat allens so'n beten platt över uns kummt?Aver wat kann Bull herrlig op sien Pointen hensnacken, un dat geiht so gau, denn he weet so genau, wo he dor op dal will. So wurr dat uk vun Irmgard Harder vertellt, de in'n Lichtwarksaal weer un dor de Minschen mit ehr Vertellen in de Gang bröcht hett. Ik heff dat denn man blots na de plattdüütsche Gottesdeenst in Eidelstedt schafft; dor hett de Paster dat Schild na Pinnbarg mit een Kuß vergleken. Nu kummst du..
Leven hett hüüt so veel Straten, Wege, Bahnen.
Överall sünd Schilder, de de Richt vörslagen.
Gifft so lütt Apparaten, de wiest di jede Richt.
Een anner Minschen fragen, bruukst du nich.
Leven stellt de Minsch in fröher Tieden so veel Fragen.
Vun jede Kant warrt een di wiesen, magst dat Nich-Weten gor nich wagen.
Nipp un nau verdüütscht di een, wat geiht, wat nich.
Wo schull't noch duster warrn bi so veel Licht.
Noch eenmol na achtern kieken
noch eenmol um de Ecken plieren.
noch eenmol de Luft rüken.
noch eenmol stahnblieven.
noch eenmol sien Hartslag hören
noch eenmol sien Hänne spören
dien Erinnern nieg sorteeren
kannst noch ümmer wat vun lehren.
Leven - so veel möglig, mehr as een alleenig kann.
Veel weer gor ich nödig, markst meesdeels eerst achteran.
In jedereen sünd so veel Saken, de he in sik binnen driggt.
B lots wo schall e dor wat utmaken
gifft so veel, nimmt em de Sicht.
Noch eenmol na achtern kieken
noch eenmol um de Ecken plieren.
noch eenmol de Luft rüken.
noch eenmol stahnblieven.
noch eenmol sien Hartslag hören
noch eenmol sien Hänne spören
dien Erinnern nieg sorteeren
kannst noch ümmer wat vun lehren.
T. u. M. V.I.
