Dat dor Blöme bleuhen

Skorpion-Maand - nu weet ik, worum disse Dag nich so rund leep un dat bi beste Sünnschien-Witterung, aver dor will ik uk nich lang um janken. De Minsch will uk af un to eenfach to veel; stellt sik dat eentallige Leven för, wat dat weer oder uk nich ohn Blatt, ohn Fernsehen, ohn www.Man wohrschienlig hebben de Lüüd jüst as wi vun nix anners snackt, denn mehrstendeels geiht't um Minschen un um wat sik hört un wat nich. Wurr mi blots as in dat Leed 'n beten mehr Lust an't Vörjohr wünschen, aver dat will nich lücken, so'n "morosité" seggt de Franzoos höllt mi fast. Dat warrt uk we'r anners; dor schall de Maand sik noch mol'n beten dreihen. Man bi't Schrieven un Inspälen hett de Skorpion an't Enne tobeten, aver dat passt to disse Dag, unvullkamen, as he nu mol weer.

Dat dor Blöme bleuhen, heff ik erst gor nich sehen.
Kiek blots an mien Nääs hendal, bün in Gedanken ween.
Söcht, wo ik een beten över sinneeren kunn
heff man leider nix in mi binnen funnen.

Dat de Sünn dor buten schient, is mi meist een Doon.
Wurr bit toletz binnen blieven, weil't Ruutgahn doch nich lohnt.
Wo ik sitt, op gor nix luer, maakt de Natur mit Macht.
Wassen deit hier allens,  geiht op na de Winternacht.

Harr'k doch so'n beten wat vun't Fröhjohr in mi binnen
harr'k'n Grund to speegeln dat Glimmen vun de Sünn.
Man dor is bolts swatt un gries, finn keen gröön, keen gääl.
De Dag, de Nach - allens liekeveel.

Dat is blots een Töven op, ik weet nich, wat.
Dat is dor nix an glöven, dat Geföhl, ik bün so satt.
Is as leeg de Winter noch fast op mien Hart.
Kann dor nich mit umgahn, dat't nu Vörjohr warrt.

Ruut ut Plünnen un Puschen, kiek mi in'n Speegel an
dat Parföng uttuschen, treck anner Farven an.
Villicht warr't morgen lücken, dor is nix, wat mi noch höllt.
Gah ruut, dat Vörjohr rüken, freuen mi an de niege Welt.

T.u.M.V.I.