Fründ hett hüüt sien Burdsdag - dat heff ik mi in't niege Heft glieks rinschreven, dor full mi in, wat he mi dat ja vörmaakt harr, wodennig dat geiht, na veele Johren Eenspänner-Leven, sik we'r to verklöppeln. Dor harr ik denn al mien Sujet för'n Leed, wat ik em to Ehren schrieven kunn un wat nich so schummerig un lummerig dorher kummt as veelen annern in dissen Blog. Mien Lüttje leeg al to Bett, dorum heff ik dat bi't Inspälen uk man blots bi disse eene Versöök belaten, de uk rein optsch in't swarte Lock rinfullen is. De Dag hüüt is in so'n trage Tippelschrää-Leven vergahn, aver bün dor mit tofreden. Wurr mi blots wünschen, wi Minschen kregen dat mit de Leev un dat Enne vun een Leev beter trecht, as't wull nu mol geiht.Alleen, wat bruken wi een Tiet, ehrer wi we'r so wiet sünd un wagen een niege Kapitel vun de sülve ole Geschicht.
As ik dor nich mehr an glöven kunn
dor, mien Deern, heff ik Di funn.
Weet siet disse Dag nich mehr
wo taag un möör mien Leven weer.
Heff nich mit räkent, man denn ist so kamen.
Hett een anner sach so wullt un hett dat daan.
Siet den Dag weet mien Hart, worum
dat sleiht, denn dor heff ik Di funn.
Ik heff Di funn
un laat Di nie we'r los
bliev ümmer an Dien Siet
will allens mit Di blots.
Ik heff Di funn
un hool Di fast.
Wo kann't angahn
wat Du so fein to mi paßt?
Läävt een Leven, wo't blots Frünne geev.
Johr un Dag keen Utsicht op de Leev.
Harr keen Moot mehr, glöven dor an
man een Dag, dor weerst Du dor un allens fung an.
