Werde endlich erwachsen - dat harr ik weg, wurr mi bedüüd vun mien Mudder, as ik jammer, wat Vadder mi nich helpen kunn un ik dat nu ganz alleen henkriegen mußt, Lüüd to fragen, wat se mi mit dat Klaveer helpen kunn, wat för de Ümslag vun mien Langspäälplatt in't Water stellt warrn schull. Hett all uk lückt, de Saak mit dat Klaveer, dat anner, dat weet ik egentlig nich, dorför is mien Denken un Doon nich oolt noog wurrn. Liekers is Vadder nu al vör 21 Johr sturven, in't Krankenhuus in Husum um un bi Klock 5 de Namiddag, as ik jüst över de Damm fohrte un denn to laat keem. Wenn ik denken do, wo ik in mien Kummer domols an't levsten achteran wull un nu froh bün, dat ik bit hüüt so wiet in't Leven kamen bün. Dorför sünd annern al an de Reeg ween un sünd dor nu mit langs. So hett't gor nich lang duert mit dat Opschrieven vun disse Reegen hüüt morgen, ehrer ik gau los schull un mien lütt Dochter na School bringen kunn. Geeng noch so'n beten hen un her, fählte een Slöttel un een lütt Book. Aver een Ursaak to schimpen is dat nicht, denn mien Kinner könen dor ja nu mol nix vör, wat ehr Öllern sik mit ehr Ut'nannerdivideeren ehr dat Leven kumplizeert maakt. Dorför geev dat herrlig Nieges to vermelden: dor is een Buuwaag köfft wurrn för mien Jung; dat hett denn natürlig Oort, so'n Töge mag'k lieden.
So velen sünd so lang al gahn
vun velen verloren al de Naam.
Vun weckeenen bleev wengst dat Huus
süht hier un dor as fröher ut.
So velen harrn hier ehr Leven
Johr um Johr neeger an'n Häven.
Nich bi jedereen sünd velen folgt
in't Dodenriek späält sach keen Rull.
So velen nu gahn all ehren Weg.
Af un to is een, de driggt
mehr as wat he sülven wiggt.
Kunn angohn, dat lohnt em een villicht.
So velen un hebben all betahlt
een Leven op de Eer, liekers stolt.
Se hebben dat schafft, sünd dor mit langs
uk wenn du dor ganz dull an hangst.
So velen sünd noch dor
hebben noch se weckeen Johr
blieven noch hier in de Welt
wo de Jungen nu dat Leit vun höllt.
So velen - noch bün'k een vun se.
Nich allens hett döcht, wat ik dää.
Man de Olen kunnen mi't lohnen
heff veel för dat Erinnern daan.
T.u.M.V.I.
