Sülvern Hochtiet - kreeg ik nich trecht un schaff ik uk nich mehr, man de Sülvern Kunfermatschoon, de heff ik fiert un mien olen NF-Kamraden we'rsehen. Na ja. Dat hett mi veel to denken geven, wo veel de anner al schafft harrn in de 25 Johr, wo dat Leven de een un anner doch uk een mitgeven harr, un ik föhlt mi noch so'n beten as de Jung vun ehedem, harr noch keen Kind, keen Küken. Liekers hebben sik'n poor Deerns wunnert, wat ik dor mit mien lütte een Meter achzig vör ehr stunn. Ipe - Du weerst domols aver uk lütt. Dat sä Marleen. Un dat heff ik ehr mit disse lütte Leed vun 1993 torüchgeven. Ik weer ja nich ganz so marleen-mäßig ünnernwegens, man weer uk nich licht uttoholen, bi't Danzen de Deerns liek in't Hart to kieken. So wurr dat nix mit mi un all de Marleens vun Nordstrand. Aver as ik dat Leed denn eenmol op de ole Insel sung, hett dat mit de "Lütt"-Pointe fein henhaut. Lohnt binah nich, dat ole Stück uttograven, aver güstern full mi dat vun een grote Bunk Papieren in de Hand. Dat Bild hett mien lütt Kamera leider nich scharp stellen mucht, dor is lütt Ipe op't Denkmol vun Laboe to sehen. Wo wiet liggt dat torüch? Midlerwiel hebben wi na den Sülvern GAU vun Tschernobyl noch een niegen op to kregen. Keen schöne Tiet för ole Leeder.
Ik heff dat nich vergeten
ik weet noch, wo dat weer.
Heff mol bi Di setten
is al lang, lang her.
Ik wull Di uk wat seggen
harr Di binah wat fraagt
wull eerst mol överlegen
un denn heff'k dat nich waagt.
Marleen, wat weerst Du domols schön:
Marleen, Du hest mi gor nich sehen.
Marleen, ik much Di so, Marleen.
Man Du säst, ik weer to lütt för Di, Marleen.
Ik wull Di uk mol schrieven
een ganze lange Breef.
Man denn leet ik dat blieven
as veel, wat ik mi vörnahmen heff.
Ik wull Di mol besöken
un fohrt an Dien Huus vörbi.
Doch denn wull dat nich lücken
un dorum keem ik nich na Di.
Nu heff ik Di we'r drapen
na 25 Johr.
Kunn dat gor nich faten
un dacht, dat is nich wohr.
Wi snackt vun ole Tieden
vun Di un mi dat Stück.
Du säst, Du kunnst mi lieden
man ik weer Di meist to lütt.
Marleen, wat weerst Du domols schön:
Marleen, Du hest mi gor nich sehen.
Marlen, ik much Di so, Marleen.
Man Du säst, ik weer to lütt för Di, Marleen.
T.u.M.V.I.
