Wat för'n herrlig Witterung, an disse Sünnschiensündag, man heff dor nix mit opstellen kunnt. Stunn de Vörmiddag mol we'r an'n Footballfeld, dor hett de Lütte späält un sik uk engermaten deffendeert, aver wat för'n Murks. Nä, dat weer rein gor nix, wat de Kinner sik dor trechtkickt hebben. Blots dat Tor vun Samid, dat weer "Beste Sahne". Scheußlig - dat Bölken vun de Trainers un een Fru, de sik in de Paus noch gau den Hoorbüdel anfodert hett:"Geh ihm auf die Hacken, Hanna!" Oh, wat lütt Hanna mi leed deit. Dachte regelrecht doröver na, wat ik de Oolsch dat nich seggen schull, wat se ehr Kind mit dat Supen andoon deit. Denn sühst ehr vun Neegden un denn sühst, wat för'n Stackel se is un egentlig uk vull vun Leev för ehr Kind. Denn höllst Dien Frett. Markte we'r dat Gift, dat in mi hoochkummt, wenn dat nich rund löppt, as jüst op de Arbeid un uk nich in mi binnen. Man dor weer noch anz wat Besunneres: Wurr inlaad na Brisbane to'n Hochtiet, wurr ja uk kamen, man so veel frie Dage kann mi keen Direkter geven. Wat is't schaad!
Du vertellst mi vun dat Glimmen
vun dat Vörvörjohrslicht.
Vun de Diek na't Land dor binnen
wat in Winterruh noch liggt.
Du seghst Hüser, büst dor langsfohrt
dor kennt ik mi fröher ut.
Man denn säst du niege Naams
vun Minschen, sünd dor nu to Huus.
Du tellst de Windröder, de groten
un Du meenst, dat weern blots süss
wo doch um de Heid vun Grothen
dat ganze Land nu vull vun is.
Du seggst, wullt mi de Kummer nähmen
wat ik wegen dat all heff.
Se hebben utschännt mienen Häven
dorum's ut mit de ool Leev.
Will vun wat Heimat weer, nix weeten
sluut't in een Kummerkamer in.
Öllern ehr Graff, dat is dat beten
wat mi blifft vun't ole Glimmen.
T.u.M. V.I.
