Dat Reit, dat steiht, mi wurr hüüt vunn een schöne Reit-Gedicht vertellt, dat mutt ik mi noch mol ruutsöken. Un vör't Finster steiht Reit vun Nordstand, un wo ik hüüt gan anners hoochkamen bün as güstern, full mi op mol de erste Version vun mien ganz ole "Nordstrand" in, dat ik ümmer un ümmer nieg inspäält heff, bit ik de ole Melodie ganz verloren weer, man mit eens weer se we'r dor. Heff't sogor eenmol sungen bi een vun miene Optritte bi Naemi Feddersen op Süden; Leed keem gor nich so an, uk wenn'k dat sach mit veel Hart (villicht to veel Hart) vörsungen heff. In't Schapp sünd sach noch Kassetten, dor is't uk op, aver dat is uk so'n Leeder-Archiv, wo düchtig veel Stoff op liggt un wo een bang is, dor bi to gahn. Achter dat Reit is de lütt Balkun, wo ik een Wedderhahn vun 1989 opstellt heff; ik weet, wo Noorn un Westen liggt; güstern kunnst de Steerns herrlig sehen, man in disse Ogenblick trecken de Wulken sik öer de Lübecker Häven tosamen, de Witterung weer uk binah to lang to schön. In de lütt Tuut wurr mi uk de gäle Nordsrander Klenner un een lütt Book mit Greta Marcussen ehr Geschichten mitbröcht. Nordstrand...Insel un Land.
Wiet bün ik fohrt, veel heff ik sehen
wenn uk nich de ganze Welt.
Mol för een Week, mol för een Johr
verdeen mi butenlands mien Geld.
Un ween ik denk, wo ik al weer
mol in't Dörp un in de gröttste Stadt.
Un fraagst Du mi, segg, wo kummst Du her
denn segg ik dat:
Ik kaam vun Nordstrand
Insel un Land
Gröne Diek
Wiede Blick
över Land un Wattenmeer
dor kaam ik her.
So mancheen Deern, so mancheen Fründ
mit de ik mol tohopen weer.
Mol för en Dag, mol för een Stünn
de ik woanners fröhlig weer.
Man af un to denn kummt de Tiet
denn is dat in mien Hart ganz still.
Wat so nah weer, is so wiet
wenn ik an bi't Huus denken will.
Ik denk an Nordstrand
Insel un Land
Gröne Diek
Wiede Blick
över Land un Wattenmeer
dor kaam ik her.
T.u.M. V.I.
