Die Schönste von das Land - na, Fanny Ardant weer dat uk mol, denn in den Film vun Truffaut, ganz op oolt in swattwitt, dor weer se regelrecht mien Liebling. Man leider höört se na Truffaut, un wenn Jem dat Büld so'n beten nipp un nau ankieken, denn warrt Jem dat sehen, se kiekt so vull vun Leev un Bewunnern hen na em, dor hett Trntignant mol regelrecht Pech. De Fru in't Fernsehen, de mi to disse lütte Leed inschpereert hett, weer aver aver nich Fanny, suunern Maria ut den Tatort, wo't um Hannover 69 geeng un Fru Lindholm sik in een Jan hen verlieben mußt. Chott, ik mutt seggen, dat harr Oort. De Keerl lüggt un büxt geern ut, aver wiet (Afrika) warrt he nich kamen.
Ehrer ik na so'n Bürgerversammeln losgahn bün, wull'k dat Leed noch gau inspälen, aver Batterie leddig; un hüüt avend weer leider de Melodie verloren. Dat wat Jem hier nu hören, hett lang nich den Charme vun de erste Versöök.
Ik weet, dat is blots Fernsehen
ik weet, dat is nich wohr.
Man weer ik doch so geern de Mann ween
vun disse smucke Poor.
Ik weet, dat is blots inbildt
hett een anner sik utdacht.
Man ik weer so geern de Held
mit di in disse Nacht.
Ik weet, dat is nich echt ween
Jem späält, kriegt Geld dorför.
Man ik bün so lang alleen ween
stell mi dat Glück so vör.
Ik weet, dat weer blots lagen
man dorför aver schöön.
Un dat is ja nich verbaden
so'n ganze lütte beten drömen.
Ik weet, so warrt nich kamen
is, wenn mi't drüppt, nich dull.
Man wi tellen na Milljonen
wo jedereen dat uk so wull.
Ik weet, ik bruuk nich töven
so warrt mi nich passeeren.
So will'k eenfach wieter öven
mit wat ik fndt bi di, mien Deern.
T.u.M.V.I.
