Sich wertschätzen - dat Woord heff ik noch gau mol in't Lexikun nakeeken, un sühst wull:"veraltet". Liekers schall't, wenn' na mi geiht, in grote Bookstaben an't Huus hangen, wenn de jungen Kamraden vun dat Veerde Reich dör de Straat marscheeren.Denn dormit hebben jüst de doren dat erste Probem as so velen anner Dütschen uk, se holen sik för Schiet un dat schullen se man nich doon. Dorum schull dat dor Woord vun't "Wertschätzen"man vun'n poor Lüüd mehr lääst warrn. Liekers bün'k mit mien Wöer af un to uk an een Enn kamen; dor kunnst, nä, dor schullst swiegen. Liekers maak ik in dit Leed gewaltig Laarm. Ik folg eenfach mol de Möglichkeiten vun mien Klaveer, so kunn een Jazz-Kombo sik över dat Plattdüütsch hermaken un villicht deit dat ja al een op een anner Flag.
Wöer heff'k dorför keen
dat't so wiet keem
denkt nich ümmer an
wat passeeren kann
wo dat Unglück töövt
wat een noch allens beläävt
ümmer blots wiet weg
gifft in't Leven nich.
Wöer funn'k nich mehr
för dat, wat dor passeert
wat Minschen utholen doon
mutt liekers wietergahn.
Hett nümmers nich mit reckt
weetst nich, wat binnen steckt
höllt rein gor nich op
is een Gruseln in de Kopp.
Wöer erst achteran
wo dat angahn kann
ümmer een, de hett dat wußt
dat Du ehrer bigahn mußt.
Man nu is't to laat
keenen weet noch Raat
holen dat nu ut
keen Weg föhrt dor ruut.
Wöer as "deit mi leed"
weil ik nix anners weet.
Wat schall'k seggen?
Mött dat Leven, as't is, drägen.
T.u.M.V.I.
