Wir möchten Ihnen was zeigen - na, de beiden Junges harrn wat uträkent, nineeleven (11/9) un dreeölven (11/3) un de Johren op to, dor keemen se op den 22.12.2012 - Weltuntergang. Dat weer doch gediegen; de Iden vun'n Märzmaand hebben dat in sik un an sik. Wat ik güstern sunst to hören kreeg, weer in de Neegde leeg un is dat uk in de Feern. Gifft för jedereen mol een Dag, dor gifft dat achteran de Tiet vörher un de Tiet naher. Wat se beter warrt oder villicht denn doch nich, op jeden Fall warrt se anners, de Stünnen, de Dage, de Johren tellst duppelt dorna. Man wi mött liekers op dat Leven vertruun, wat in uns is un um uns rum un achteran. Denn noch de Leev op to addeert un denn süht dat nich so leeg mehr ut.De Opnahm hett nich ganz lückt, kunn mien Schrifft bi't Inspälen nich läsen, aver much't liekers blots eenmol singen.
Wo find ik Wöer in disse Tiet
wo so veel anners mehr bedüüd?
Wo find ik een Grund för een Gedicht
as'n Fedder un gedankenlicht.
Wo is de Ruum för'n wieden Blick?
Överall een Grugen, wohen een kiekt.
Dor för een Land, hier för een Minsch
weet nich, wo schall'k em seggen, wat'k em wünsch.
Wo kunn ik meenen, ik harr een Recht
op dat lütt beten, wat mien Denken seggt.
Dat Gegenan, dat "bün dorför", dat is egaal
helpt de velen nich, ohne Utsicht, ohne Wahl.
Wo schull de Moot för een "Maak wieter" kamen?
Harrn fröher keen Sorg, sünd to wiet gahn.
Mött uns in fügen, weil dat Leven is.
Uk in fründlig Tieden, dor's nix wiß.
Wull schall'k mien Sorgen seggen, wull höört to?
Wull helpt mi bören, wenn'k drägen do?
Kann blots een vun de doren ween, de ik vull Leev
in mien langen Johren drapen heff.
T.u.M.V.I.
