will you still love me tomorrow - so'n beten höört sik dat Stück so an un is uk so meent, denn na de Leev höört uk dat Truern um de Leev, wenn du ehr verloren hest. Fraag mi, wo dat de anner Minschen maken, wo lang ehr dat in de Knaken oder in de Kleeder sitt, wat se dor gauer över weg sünd un eenfach un stüttig leven könen. Mi keem't hart an, as ik vun mien Lütten ehren Burdsdag weg geeng, se mi geern fastholen harr, ik aver in mien niege Leven torüch wull. Wodennig ik an den Avend liekers we'r ruut funn ut disse Truergedanken-Möhl, dat kannst in disse Leed naläsen, wat ik hüüt morgen schreven heff mit mööde Ogen, wo se uns doch we'r een Stünn stahlen hebben. Uk een vun de veelen Saken, wo wi nich um lang fraagt warrn. De Saak, wo ik jüst de letzte Tiet veel um snackt heff, is, wat wi unse Kinner uk noog Leev un Tovertruun mitgeven hebben. Wi - dat sünd de Nakriegskinner, vun de se seggen, wat se uk nich ümmer regelrecht willkamen weern un se dat denn uk spöört un leider an ehr Kinner wietergeven hebben. Ik heff een Mudder vun domols begööscht. Junge Öllern mötten nu mol so veel lehren un maken un doon, dor is licht mol vun dat eene to wenig un vun dat anner to veel. Un vör uns all un sünnerlig för uns Kinner schull doch noch een "tomorrow" un de "Leev" dorto affallen, uk wenn de een un anner dorför uk mol rund um de Welt fohren mutt.
Kreeg dat trecht, heff mi ut dat Truerlock böört.
Wo is dat kamen? Wennehr is't passeert?
Weer mit eens dor binnen, as ik ut de ole Dör
vun dat Huus ruutgeeng, wat uk mi mol höört.
As ik de alleen leet, de noch ümmer dor sünd
maarkt ik, wat ik andaan heff, mien Leev, mien Kind.
Geeng na de Dör, wo een anner Minsch töövt
de jüst as ik een niege Glück öövt.
Kreeg dat trecht, wat de Truer mi nich över weer.
De anner kunn dat ahnen, wat in mien Hart passeert.
Versöcht we'r ruut to finnen, wo de Kummergrund liggt
weer al een lütt bet verwunnen, wenn een maarkt, wo een an driggt.
Is een Deel vun mien Leven, is de Sorg um mien Kind
warr'k nich opgeven, wat ik dor bün..
Dat Pieren warrt ringer, gifft een di dat Recht
mußt nich wat verbargen mit allens, wat een seggt.
Kreeg't torecht un heff mi we'r truut
mit Tohören un Snacken keem ik dor we'r ruut.
Een ole Musik strakelt liesen mien Hart
de Sorg lenkt di af, wat vun de Welt nu wull warrt.
Kummst weg vun dat achtern, kiekst'n lütte bet' na vöörn
kiekst na de anner hen un magst em tohören.
Op eenmol wurr't licht in mi un denn is't passeert
dat ik mi ut dat Truerlock ruut böört.
T.u.M.V.I.
