Prätorjaners weern hüüt an de Reeg - as't um de Suldatenkaisers geeng un Caracalla, de vun sien Prätorjaners hernahmen wurrn weer as veelen annern vör em. Sehen so'n beten gediegen ut in mien germaansche Oog, denn ik bün ja doch mehr för'n lange Büx as so'n halve Kleed. Wo se dor stahn vör't Capitol un dat Prahlhaftige stolt vörwiesen, paßt se engermaten na dat hiere Leed, wat ik denn doch noch henkregen heff, uk wenn de Riemelmotor jüst'n beten an't Opstötten is. Villicht is't uk de lange Tiet vun Weinachten, wo wi nu in de Gang sünd un uk nich loslaten mögen un hier un dor aver mötten, dat ik so'n beten mau un flau bün. Fohrte güstern na Seebarg, Fründ in'n Reha-Deluxe-Palast besöken, so stellt ik mi een Augustinum-Wahnstuuv vör, man much liekers nich na dat een un uk nich na dat anner. Op de Weg hörte ik in't Auto een ool Kassett mit Opnahmen ut de 8oer Johren. Ohauhaha - do weer ik aver uk an't Söken un Utprobeeren. Versöchte domols een Marschwalzer-Leed to maken - dor is "Mein Freund Herbert" doch'n beten mehr to infullen. Kunn ja noch versöken un maken een Leed vun dat lütte Intermezzo, as sik hüüt een besapen Keerl un een Amanda op't Rad in de Mööt keemen. "Dicke Kuh un Kinderquälerin" kreeg se mit op den Weg, se sä noch "selber einer", aver paßt uk nich so ganz. Un mi weer uk nich so dorna, mi dortwischen to smieten. Harr jüst dat Book köfft: "Böse Philosophen" - ik segg ja, de Welt bruukt anner Minschen.
Dat weer een anner Leven
wurr dat nich de doren geven
sehen, wat springt dor wull bi ruut
wo kaam ik dor groot bi ruut.
Ach, wo schön, wurrn se dat laten
dat Sik-Dickdoon över de Maten
dat "an mi kummt keen vörbi"
ik bün een Baaskeerl neben di.
Ach, wat weer dat meist för'n Leven
wurr dat anner Minschen geven.
Ach, wat wurr de Welt dat guud gahn
harrn sik Lüüd nich so veel vörnahmen
geengen blots de halve Weg
leeten annern uk ehr Recht.
Ach, wo ruhig wurr allens lopen
wurrn wi in de Medden uns drapen.
Nich de wietste Reis dää noot
nich dat smückste Kleed so root.
Ach, wo fein wurr allens lopen
wurrn wi half so veel blots kopen
bruukten nich de niege Waag
fohrten uns nich um de Kraag.
Ach, wat weer't för'n feine Leven
wurr dat anner Minschen geven.
Herrlig weer't för miene Kinner
geev dat in de Welt keen Schinner
mußten sik half so dull quälen
kunnen hier un dor mol fählen,
Ach, wo herrlig weer't nix weten
un de Mist gau to vergetten.
Blots een eenfach "Hier un Nu"
so een um een as ik un du.
T.u.M.V.I.
