Hadbar - so heet he wull op Platt, uk wenn'k em "Adebar" nennt heff; man dat maakt ja nix, wat sä mi mol een plattdütsche Schriever: "Platt bewegt sik". De schöne Vagel seet op sien Nest, wat nich wiet weg weer vun de Hemmelsdörper See un wölllt wi hopen, wat he uk een poor Poggen finnen kann, denn dat weer orig dröög de letzten Wäken. Schull villicht uk'n Woord seggen över de Städen, wo wi de Lüüd bi't Eten sehen hebben. In Niendörp warrt düchtig buut, de Promenaad kriggt een niege Gesicht, man de Lüüd seeten heel tofreden twischen Sandbünke un Zement un kregen dor ehr Ies oder ehren Koken serveert. Dat weer so herrlig na "kummt gor nich so op an", dor warr ik noch een Leed vun maken. Sunst kannst ja dat Grugen kriegen över de Utschänn-Architektens, de sunst an de schönsten Straten de gröttsten Buusünden utfretten. Dat is knapp to glöven. De niege Promenaad nähm ik dor sogor vun ut, man wat se mit de Hüser maken, wenn't um niege Fremdenzimmer geiht - groff. Ennerlei, de Lüüd seeten kommodig jüst as wi in't schöne Café, wo wi aver vun so'n Kellner-Rasmus afbörst wurrn. Niendörper Charme. Noch mehr Charme harr de Flohmarkt-Imbiß, wo se twischen al den Plünnkraam seeten, op Dischen un Bänke, de se sik ut wat weet ik för'n Lokaal ruutklöövt hebben un dor seeten de Lüüd heel tofreden an ehr ool Curry-Wurst. De Fru an mien Siet funn op den Flohmarkt Geschirr, wat se op Nordstrand Süderhaven maakt hebben. Wi köön't nich bruken. Adebar warrt mi nu uk nix brngen, aver ik laat em fleegen.
Ssüh, Adebar is uk al wedder trüch
maakt sien Nest torecht, kiek dor, wo he flüggt.
Winter duert dit Johr lang
man nu kummt för uns all de Vörjohrsdrang.
All wöllt na buten gahn
an't levsten in de Sünnschien baden.
Ssüh, de Nahwer plant we'r Rosen in
wat doot is, ritt he ruut un warrt uk Nieges finnen.
Frost hett nich mehr dat Regeer.
Kannst di nich mehr vörstellen
wo taag un klamm dat weer.
All geneeten se de Waarm
weer schön, wenn wi ehr länger harrn.
Ssüh, de Kinner späält we'r in de Goorn
Öllern reckt de Tiet, gau mol ruut an't Water fohren.
Jedereen rüükt dor's Vörjohr in de Luft.
Een vör sik un annern op Sünnschiendage hofft.
All hebben un nähmen sik dor ehr Recht
weern Sorgen um so veel nich in de Weg.
Ssüh, uk ik sitt buten, schriev mien Lex.
Kreeg mien Nääs mol vör de Döör as vun Grimm de ole Hex
de vull Afgunst na dat Leven pliert
sik wunnert, wat de Welt so singt un fiert.
All sünd se in de Gang, worum uk nich?
Schreev för disse Leed wengst disse lütt Gedicht.
T.u.M.V.I.
