Snack ik platt

Ein Gedicht, ein Gedicht - weer doch Heinz Erhard, de dat sää un egentlig schull disse Lex een Gedicht blieven, man ik kunn't nich laten un hett dorför uk stünnenlang duert, ehrer ik de Musik för trecht harr, ohn dat ik tofreden weer, aver villicht warr'k disse Leed al an'n Dunnersdag in Hamborg vörsingen, denn sodennig könen sach velen tostimmen, wat ik mit de Spraak engermaten ehrlig umgahn bün. Gifft ja noch de doren, de ik noch geern een mitgeven will wegen de "Selbstethnisierung" vun de Plattdütschen. So'n Tüünkraam, de nix anners will, as annern to pedden; dor heff ik annerletz we'r över nadacht. Dat wat de Plattdütschen utmaken deit, is, wenn't guud is, "Selbstregionalisierung" oder, wenn't leeg kummt, "Selbstprovinzialisierung", so as bi de Hamborgers, de dat nu rein gor nich afkunnen, vun een ut Heidelberg regeert to warrn. Hamburger Jung muß dorher, an't besten mit'n roodgröne Tüdelband. Ennerlei - to "mien" Platt-Snacken hört de Twiefel to, denn wull weet schon nipp un nau, wat dat bedüüd, wat he dor snackt un seggt. De Lex harr'k so un so gor nich schreven, wenn'k dor nich op de Siet kamen weer, wo Philipp Blom de "böse Philosoph" Diderot över de Spraak harr nadenken laten

Snack ik platt, laat ik de hoghe Welt bisiet
gah in een ole Welt torüch.
Snack ik platt, steiht mien Vadder gor nich wiet
grient un twiefelt, wat nich eener lüggt.

Snack ik platt, bruuk'k keen Labor, keen Mikroskop
seh in Daak un Sünnschienglimmen
wat'k allens finn, twischen Ebb un Floot
mit wiede Blick, Nääs in de Wind.

Snack ik platt, gah'k mit mien Kinnergloven na Kark
de Olen säen, Düwel ook
buut ümmer mit an Minschen wark
un hillig Wöer maakt swarten Rook.

Snack ik platt, blifft mien Denken meesdeels achtern Diek
heff Wöer för, wo dat Nahwer geiht.
Wat scheef un krumm is, böög ik liek
an'n anner, wat em de Wohrheit deit.

Snack ik platt, weet'k, dat mi nich mehr veel verstahn
bit op dat een un anner Kinnerleed
mött Kinner op hooch dör't Leven kamen
is bestimmt uk schaad un deit mi leed.

Snack ik platt, blieven mien Gedanken in een Welt
de ik as König ohne Land regeer.
Överlaat se de anner Lüüd, de tellt
wo ik nie ganz un gor bit'Huus hier weer.

Snack ik platt, hebben de Wöer ehr egen Ton
dat't in de Ogen vun de anner lücht.
Half lagen, half wohr, wo deep wöllt se gahn
nich ganz so neeg mit nich so veel Gewicht

Snack ik platt vun de Leev, schull'k lever swiegen
heff ik villicht uk nich noog öövt.
Nich all uns Wöer döcht för operklärte Tieden
fastholen, vergetten, wat wi glöövt.

Snack ik platt, denn is't nich ganz umsunst
wenn't blots de een un anner hört.
Maakt ik för mi dorvun een Kunst
hett binah keeneen stört.

T.u.M.V.I.