Morgenstund - sunst jank ik ümmer geern so'n beten, wenn'k to de Stünn waken warr, wenn de Bäcker na sien Backstuuv geiht, man hüüt weer mi anners to Moot, heff't so maakt as in disse Fröhstück-Riemelie, de ik jüst 'n beten vigelinisch inspäält heff. Wat schull ik uk klagen, heff midlerwiel de "Stille Fridag", wo ik recht wat luut rumbölkt heff , achter mi bröcht; keem eenmol düchtig in Verlegenheit, as ik dat Leed vun'n Smucken Otto nich richtig anfung un egentlig uk in den Sand sett heff; naja dor helpt blots gau överweg to gahn. Lüüd weern egentlig uk op mien Siet, bit op een Madame ut Iserlohn, de geern wullt harr, wat ehr Dochter, de bi un mit "Buddy Holly" tingelt bi Hermann sien 90. optreten weer. Naja, nu heff ik dat maakt as "Freund der Familie" un bün denn uk bi de Gelegenheit na de Golfclub kamen, wo de BCBG-Lüüd vun hier oplopen. Chott, laat se. Hüüt weer midlerwiel een Geven un Kriegen. Ik geev een schöne Book över de Moschien-Welt her un kreeg de ganze "Zierer", wo ik denn we'r de ganze Minschheitsgeschicht naläsen kann. Denn hört ik uk to, wo twee Moschinen-Lüüd an't Snacken weern un de eene sik över de Smiet-Schiet-Weg-Welt oprägen dää, denn wo wullt du dat dien Kunnen verdütschen, wenn de Brennwert-Anlaag nich öller warrn kann as 10 Johr oder een Waterpump na 6 Johr nich mehr löppt. Dat is uk een Ökologie vun unse Tiet. Wat dat nu in de Tieden vun Otto Zierer regelrecht un ganz un gor beter weer, dor kunnst ja uk'n linden Twiefel an hebben.
Herrlig weiht de Morgenwind
de koole Fröhjohrsluft herin.
Vageln geven ehr Kunzert
heff'k bianh to lang nich hört.
Een Dag heff'k frie, de liggt vör mi
dat Schönste is, du kummst vörbi.
Herrlig rüükt de Kaffeputt
stell ik bi mien Bett hier op.
Dicke Book, wo'k glieks in lääs
so is't in 'n anner Welt mol wääst.
Een Dag, wo du we'r klöger warrst.
Versöök nich, holen di för Narr.
Geneet de frohe Stünn
uk wenn ik alleenig bün.
Geneet de Freden hier
keen Sorg un keen Getier.
De leege Drööm striek ik ut
un jaag se glieks na't Finster ruut.
Mark, wo veel vun güstern liggt
veel to doon op lange Sicht.
Ööv dat Bigahn ganz gewiß
uk wenn't noch to fröh vör is.
Een Dag, de hett ja noch poor Stünnen
to laat, to fröh, ennerlei ik bün
tofreden, wo he anfungen hett
hüüt avend bün'k nich alleen in Bett.
Geneet de wiede Blick
de Utsicht op een beten Licht.
Dat Hopen is nich vörbi
du kummst hüüt noch na mi.
T.u.M.V.I.
