Flüge, flügge, Fliegenbein - na, dat nenn ik een Motto för een Utstellen un dor floog uk'n Barg vun Ideen un Töge dör de Rüüm vun't Burgtor. An't höghsten floog een Piening, de harr mit de Laubsaag een lütt Hüsing mit gewaltig veel Insichten un Utsichten buut; de Fleegen, de he utsaagt harr, harrn alltomaal Gesichten. Dat hett mi gefullen, denn so'n beten swart/witt, dat kann'k lieden, siet ik Masereel sen Stadtansichten kenn. De Vernissage harr denn uk'n Oort Dada-Poeten Vördrag to beeden un dat harr Oort. So keem ik denn mol we'r ruut, denn güstern full mi bi't Snacken dat Woord in vun een "Huusarrest", ünner de ik leven dää, un dat deit ja egentlig uk nich nödig. Leider is dor blots swarte Farv in mien Schriever, mit de ik ogenblicklig op't Papier schrieven do, aver dat hiere Leed fallt dor so'n beten ruut. Is een vun de Songs, de ik so as een plattdüütsche Schloger opfaten do; denn deelwies - un dat kannst uk bi disse Blog-Musik hören - will'k nix anners as wiesen, wat op Platt allens maakt warr kann, ohn dat du de oole Spraak dor'n Tort mit andeist.
Wo weer't, du wurrst mit mi gahn?
Wo weer't, du bleevst hier nich stahn?
Du geengst mit mi dissen Gang
keemst mit mi een Stück wiet langs.
Wo weer't, du harrst Tiet för mi?
Wo weer't? Dat is nich wiet na mi.
Du keemst hier in mienen Arm
ik heel di, so as dat noch keen een harr.
Wo't weer, warrst du weten.
Wo't weer nich vergetten
wo't weer achteran
wo't warrt, fangst du erst dormit an.
Wo weer't, du reepst mi wedder an?
Wo weer't, een Romaan, de fung hüüt an?
Du schreevst Siet um Siet över de Leev
un seghst, wo geern ik di doch heff.
Bridge:
För'n "villicht" kannst di nix kopen.
För'n "binah", dor kriggst nix köfft.
För'n "mol sehen" lohnt nich't Hopen.
Op een "weet nich" heff'k nich töövt.
Wo weer't - allens un dat glieks?
Wo weer't, wenn du di dor in schickst?
Du dääst, wat dien Hart di seggt.
Du sääst, ik gah den ganzen Weg.
Wo't weer, warrst du weten.
Wo't weer nich vergetten
wo't weer achteran
wo't warrt, fangst du erst dormit an.
T.u.M.V.I.
