Flietig - so warrt hier un dor seggt, mit so'n spitze un unehrlig Toon, wenn een de anner bi de Arbeit süht, sünnerlig wenn de, de dat seggt, so fuul is as Mist. Ik kenn beides, man flietig weer'k an't Wuchenend tominnst, wat dat Riemeln angeiht, denn nu kummt al dat drütte Leed an de Reeg, wat bi een Hamborg-Törn ruutsuert is. Hier is't egentlig uk blots een vun mien Leeder, de bummelig 50 Johr oder 70 Johr to laat to Papier bröcht wurrn sünd. Warr ja bald een Nostalgie-Namiddag bestrieden, wenn dor een 90. Burdsdag to fiern is. Johrgang 21 - een ganz besunnere een. Uk wat een ool Düütsch-Lehrer vun mi is, de nu mit 90 Johr we'r een Book över Tedje Wind rutgeven hett. Chapeau kann'k dor blots segen. Weckeenen sünd tage Minschen un bringen recht wat in de Welt herin. Uk de Dokter, de hüüt namiddag neben mi seet un sik över de jungen Lüüd högen dää, de in La Paz wegen de Höögde ehr Hart luter puckern hören könen. Dor kunn uk de junge Fru wat vun vertellen, de mi över dat Ut'nannerbreken vun ehr Leev vertellte un de mi sää, wat ehr dat bit in't Hart herin pieren dää. De Kopp weer dor al mit trecht, de Rest man noch nich. Wo swoor se doch sien kann, de Leev; dor is disse lütte Kumplement-Riemelie orig licht gegen un gau gegen dat Mööd-un Fuul-Ween inspäält.
Liesen
warr'k di priesen
du kannst ruhig wiesen
dat, wat du hest mien Deern.
Söte
lütte Föte
op de du steihst
mit de du geihst, mien söte Deern.
Beene
so'n hett keene
so fien un blank
geihst hier mit lang, mien Deern.
Backen
Rüüch un Nacken
much ik in Gedanken
eien un kleien, mien Deern.
Du büst mien Königin
de schönste Fru hier wiet un siet
dat mußt du eenfach utholen
dat ik ümmer na di kiek.
Du büst de allerbeste
un de smückste vun se all
dor mutt ik mi glieks utmalen
wat ik egentlig nich schall.
Kieken
nich wieken
achter di na slieken
du kummst mi nich ut, mien Deern.
Wagen
di wat fragen
wullt du nich mit mi kamen,
ach, dat weer schön, mien Deern.
Bewunnern
di opmuntern
weil ik di as een vun de Besunnern
finn, mien Deern.
Anfaten
nich loslaten
geneet dat över de Maten
wat du an di hest, mien Deern.
Du büst mien Königin
de schönste Fru hier wiet un siet
dat mußt du eenfach utholen
dat ik ümmer na di kiek.
Du büst de allerbeste
un de smückste vun se all
dor mutt ik mi glieks utmalen
wat ik egentlig nich schall.
T.u.M.V.I.
