De Boom, de ik harr plant heff, as mien Jung boren wurr, een Kastagnel, hett aver sien Mudder ut ehren Gorn ruutnahmen, weil he ja uk to groot wurr. Wo he afbleven is, wat he ingahn is, weet ik nich, dat Huus dorto heff ik ja uk al lang nich mehr. Broer hett ja vör sien Huus in Holtenau een regelrchte Mammut-Boom henstellt, de steiht so piel un liek, dat kannst kanpp glöven, man wo lang kann he in so'n Vörgoorn överwintern? De Boom,. op de ik keek, as ik disse Versen schreev, is binah so oolt as ik; een Tulpen-Boom, un he süht nich ut, as wurr he so gau umkappen oder dalnahmen warrn. Liekers uk för'n Boom kann dat Tiet ween un so geiht uk mit dat Schöner-Wahnen-Quarteer in de Giebelstadt., wo een um een dalnhmen warrt. Un wenn'k de Twiegen un dat dode Holt seh, wat de Storm hüüt dalretten hett, weet ik uk, worum. Sandstorm över de Autobahn hebben se meldt, wat een allens mallöören kann. Hüüt is de Dag, wo't na NF gahn schall; uk de Wind we'r spören un sehen, wat vun mien Kinner-Paradies nableven is. Wasserschaden hett de Klempner mi meldt. Hauptsaak nich "Land unter".
Weer'k in mien Leven een Boom ween
weer'k wussen Johr um Johr
wurr nu groot ween
stunn liek un piel nu dor.
Wurr een Richt geen
leggt een Schadden över de Goorn
räckt hooch bit an'n Häven
harr Holt för ganz veel Johren.
Weer ik de Boom ween
de vör mien Hus steiht.
Wurr ik noch dor ween
wo't Leven wieter geiht.
Ik mußt dat allens utholen
Rägen, Wind un Hagelstorm.
Een warrt mi mol dalhalen
een Axt, de Wind, een Worm.
Weer ik een Boom ween
harr ik ganz veel utseit.
Stunn nich so alleen
uk wenn nich allens opgahn deit.
Kunn ganz veel bargen
vun'n Vagel dat lütt Nest.
Spreen, Finken, Larken
een Kuckuck, de'n Ei noch överhett.
Weer ik disse Bom hier
wurr ik een Stutz noch stahn
ehrer eener na mi pliert
un meent, nu kunn't losgahn.
Warrt mi denn dalnähmen
maken Brä'er för een Huus
warrn de Rest verfüern
bit't Füer still geiht ut.
T.u.M.V.I.
