Hett nich piert - wo kann't angahn; weer in NF, op de ole Insel, in de Öllern ehr Huus, keek an de Windröder vörbi un keem ohn Grimmen we'r över de Damm. An't besten weer, wat wi LJJ drepen, een Mann mit ganz veel Nordstrander Charme un de herrlig Stücken vertellte. Een dorvun heff ik beholen. Nordstranders warrn inlaadt na Frankfurt na Studenten. Hen, aver nich ohn wat intopacken: 7 Liter Poren (Krabben) un een Liter Kööm; dat dor düchtig punscht warrn kunn. Dor dach ik, so maken wi Nordstrander dat ümmer, wo wi hengahn, dor nähmen wi Nordstrand mit. So as Thomas Mann dat maakt hett mit Düütschland. Dat weer Nordstrand als geistige Lebensform, so wurr T.M. dat ja seggen, aver so kenn ik dat an mi sülven. As ik Student weer un keen Frünnen finnen kunn, heff'k'n poor Lüüd inlaadt op'n Pharisäer. Hett fein gahn, se keemen, wurrn beten duun un ik wurr opnahmen mit dat beten Exoten-Bonus, wat to'n Insulaner hören deit.
As wi denn na de Tour na NF we'r bi t'Huus anlangt weern, seegh ik noch achter't Huus de herrligen japanschen Kirschbööm bleuhen un dach, wenn 'k alleen ween weer, harr'k de ganz bestimmt nich sehen.
Kiek mi de Welt nu mit veer Oogen an.
Wunnert mi, wat ik allens sehen kann.
Een lütte Bloom, een grote Boom
de Hüser sehen ganz anners ut, de de Straat langs stahn.
Hör op de Welt mit een anner Ohr.
Kann beter ünnerscheden twüschen lagen un half wohr.
Een ole Woord, en niege Oort
gah dör een anner Dör un dör de niege Poort.
Alleen
schall keen
mehr ween.
Jedeen
hett een
un sik alleen.
Gah mit een anner nu een anner Richt.
Weet nu veel beter, wat vöörn un achtern liggt.
Dat "Ik"'s vörbi, nu heet dat "Wi".
Kaam mit allens lichter trecht un dat liggt an di.
Föhl nu ganz anners, wo dat Hart mi sleiht.
Spöör nu so'n beten, wo't een anner geiht.
Nix in de Weg, ik kaam ganz neeg.
Nu weet ik erst, alleen weer't leeg.
