Une drôle de journée - dat's ümmer noch beter as een "drôle de guerre", wat de ersten Maande vun den tweeten groten Krieg weern, as de Franzoos gor nich wußt, wodennig he denn wat för de armen Lüüd in Polen maken kunn, dnen "mourir pour Dantzig", dor weern se uk nich so ganz un gor för. Mien Dag liggt ja nich vör mi, nu na Tramünn, dor singen un een Namiddag hoffentlig geneten; waken wurr'k mit so'n ganze Bunk vull leege Drööm, all harrn se wat to kriegen mit de Arbeit un de velen Saken, de mi een slecht Geweten maken. Scheußlig; wenn't in mi binnen so leeg is, denn späl ik jede Dag een grote Komödie, man dat doot wi ja all so'n beten mehr oder wen'ger. Dorum heff ik mi glieks trööst un dsse eed opschreven, denn dat"laat man" hett ja uk wat; lääs jüst, wodennig se sik in Paris över den oolen Kinnergloven hermaakt hebben; mol sehen, wo se meenen, dat kunn uk ohne gahn. So wiet bün ik a nu doch nich; bün ja sogor af un an na de plattdütsche Karkenlüüd marscheert. Un dat ik an de Idee vun de Gemeen glöven do, dat wurr ja sach een as Diderot tolaten.
Laat man guud sien
laat man na
sünd de Tied'n
de Weg, de'k gah.
Laat man guud sien
quääl di nich mit
dat Fragen, wat dor achter sitt.
Laat man guud sien
plaag di nich
mit dat Schriev'n
ganz ohn' Richt.
Laat man guud sien
söök nich mehr dat
wat du mißt
wurrst liekers satt.
Laat man guud sien
warrst nich mehr sehen
de anner stieg'n
na baben hen.
Laat man guud sien
dien Luft reckt nich
mehr för den Weg
hen na't Licht.
Laat man guud sien
klaag di nich an.
Wat helpt dat Schrieg'n
is doch keen Schann.
Laat man guud sien
versöök sehen mit Leev
torüch op dat
wat liek un wat scheef.
Laat man guud sien
un freu di still
een kann di lieden
bi di sien will.
Laat man guud ween
un geneet dat man
wat gau we'r
verloren gahn kann.
T.u.M V.I.
