Passéiste - dat hett mien Nahwersch mol seggt un dor hett se wat Feines seggt, denn de Fröherlust, de sitt mi in de Knaken, de heff ik opsaben mit de Smook vun Juno Rund in de Wahnstuuv un de Geschichten, de dorto hörten. Mutt mi noch wunnern, wo mien Königsberg-Mudder mit ehr Plattdüütsch över dat Nordstrand vun 1945 sä, "dat weer een Pracherie, Volle, Du maakst Di keen Begriff," denn keem noch de Snack vun "hatte mehr im Koffer als die Leute hier im Schrank" un dat dörvt uk so'n "Passéiste" dat heet "Fröher-Minsch" regelrecht nich vergetten, wat weer't doch uk arm dat Leven in de schöne, gude, ole Tiet. Sodennig versöök ik uk sülvst vun mien Nostalgie-Schuurn 'n beten aftokamen, denn veel much ik vun fröher nich we'r beläven; dor bruuk ik blots an de Schooltiet denken, wo ik nu een Lex över schrieven schall.
Dat Schrieven geiht ja egentlig uk gau, de Musik sik uttodenken un denn uk optonähmen, dor fangt de wohre Arbeit an, un dor mutt ik nu mol bi, denn een Leeder-Blog ohn Musik, dat geiht nu bald nich mehr. Aver so is dat nu mol mit de Produktionsbedingungen. Hett een Filmmaker mol seggt, wo gedüllig doch dat Büld is un woveel dat Oog sik gefallen lett. Dat is mit de Ohren ganz anners; de laten sik slecht bedregen.
Chott wat weer't för'n Pracherie
war weern wi fröher arm.
Weer ja uk nix bi
Leven harr sien Charm.
Elektro siet poor Johren
Water haalt wi ut den Soot.
Keen Geld för Bus un Iesenbahn
geeng de lange Weg to Foot.
Chott wat weer't för'n Plackerie
maakst allens mit de Hand.
De erste Trecker ploppt vörbi
de anner plöögt mit Peerd dat Land.
De hiere Hoff, de dore Hoff.
De een koppheister, de anner hofft
he kummt över de Tiet
för de mehrsten weer't to wiet.
Chott wat weer't för'n Sluderie
hebben allens vun uns wußt.
Elli Melk un Tante Brie
vertellen, wat Du weten mußt.
Tina hangt dat Laken op
heet, de Luft is jüst we'r rein.
Unkel Fiete in Galopp
will ehr eien un ehr kleien.
Chott wat weer't för'n scheußlig Tiet
wat weern wi hart op uns.
Bi jede Fest een Hauerie
sprietmiegenvull - wat schullen wi sunst.
De Mundvull Snack, de Jux, de Höög
so veel Lüde op de Straat.
Willy Radio bröcht hier un dor
een Fernsehen na de Kaat.
Chott de olen Tieden
geengen mit de Tiet verloren.
Meenten, höört uns to
kunnen ehr liekers nich verwohren.
Weer een Welt, bild wi uns in
wenn wi na de Tokunft suust.Man wat kött wi dor finden
wo een seggt, ik bün to Huus.
T.u.M.V.I.
