Das Formelhafte - dor heff ik eenmol slapen, harr sien Schrift al in de Hand bi so'n Bökerhöker in Kiel un heff't susen laten: F.E.Peters över de plattdütschen Formeln, wo he ja uk veel vun in sien Baasdörper Krönk bruken deit. Un stimmt ja uk, wo veel heff ik dat hört, to'n Bispill Vadder sien "Kummst över de Hund, kummst över de Steert." Oder wat wi hier bi't Huus jüst säen, wo een vun uns verköhlt is över de Maten: "Bi wat is wat". Dat "Wat mutt, dat mutt", kennt wi noch vun de Binah-Kanzler un Vörsitter Björn E., as Lafontaine em de Kraam för de Föte smetten hett. He kunn ja nich ahnen, wat de "Stern" (de mehr lüggt as dat he lücht) em sien politsche Licht glieks un för alle Tieden utblasen wurr. Dorum mag ik dor egentlig gor nich geern mehr na hören, na de Formeln un Snacks. Dor is nich blots Segen in, dor geven sik ümmer mol we'r de bösen plattdütschen Unkels de Hand - dat Slechmaken, de Afgunst un dat to fuul Ween, eenmol gegenan to gahn.Wenn't Leed hier liekers opschreven warrt, denn villicht man blots, weil ik meen, ik weer över dat dor Leege henweg, wat in de Wöer vun um un bi 2004 binnen leeg. Aver Du weetst ja nie, wat't we'r hooch kummt, dat Kummerdenken. Denn, wat hett Mudder ümmer seggt: Wenn der Vogel morgens singt, beißt ihm abends die Katz den Kopf ab.
Hüüt is mi we'r allens to swoor
de Weg is we'r so wiet.
Weer ik nich al güstern dor
worum is morgen hüüt.
Kunn'k nich noch'n beten blieven
liggen in de Puuch.
Mutt mi in de Welt rümdrieven
dorvun heff ik genoog.
Hüüt is mi we'r allens to luut
mag rein nix mehr hören.
Güstern harr ik mi noch truut
nu geiht we'r los vun vöörn.
Hüüt much ik noch'n beten swiegen
mien Gedanken drömen
mutt we'r läsen dusend Sieden
un vör de Lüüd ö'r dröhnen.
Du seggst, du seggst
wat mutt, dat mutt.
Un ik segg: Laat man sien.
Du seggst, Du seggst
wat mutt, dat mutt.
Ik laat dat lever blieven.
Hüüt is mi we'r allens to koolt.
Ik bleev so geern in't Waarm.
Bün för de Welt binah to oolt.
Geneet, wat wi mol harrn.
Kunn'k nich noch'n beten liggen
dat Leven töövt op mi
un mien Deern een Leed vörsingen
vun de Leev un Harmonie.
Du seggst, du seggst
wat mutt, dat mutt.
Un ik segg: Laat man sien.
Du seggst, Du seggst
wat mutt, dat mutt.
Ik laat dat lever sien.
T.u.M.V.I.
