vun taz to FAZ bün ik överlopen, denn ik harr'n Kolleeg, mit de ik dat links-rechts-een-fallen-laten-Strieden späält heff, bit ik denn toletz, as ik dat bi mien letzte Optritt seggt heff, "ungröön" wurrn bün un mi vun mien Kolleeg na de swatte FAZ umschrieven leet; de taz keem mi mit de Tiet so scheußlig oolmoodsch vör, dat heet, weer nix as Schrieven för de, de dor so un so mit inverstahn weern un sik för luter Korrektness bedään; dor leep ik denn röver na Schirrmacher sien Corona: Kloge Lüüd, de meenten, se schrieven för kloge Lüüd. Ohauahauha, ik weer nich kloog noog, de weern mi so wat vun över, dat ik ümmer lütter wurr. Jeden Dag so veel to läsen un studeern; jede Ogenblick wurr een graleert, de op de eene Siet un de anner wat Grootoriges maakt harr, schreven harr, maalt harr, sungen harr, ruutfunnen harr - un wat harr ik in mien velen Johren henstellt; der Sang ist verschollen, der Wein ist verraucht, nä, dor kunn ik nich mehr gegenan, heff se afseggt un sogor de bummelig dusend Artikel, de ik utklippt harr, in de Tünn smetten. Adios Jem klogen Muchachos. Nu aver lääs ik nix mehr, keen Kääsblatt nich un keen Grootblatt nich, bang vör slechte Narichten, jede Dag stunn so un so to veel vun deWindkraft binnen, dat maakte mi ganz möör, jede Dag kunnen de Landschaft-Utschännners we'n groten Sieg fiern bi ehren Milljarden-Lug un Bedrug. Dor gefallt mi das "Tal der Ahnungslosigkeit" eenfach beter, in dat ik nu hangen bleven bün. So is dat mit dat "Blatt" nich ganz ehrlig, wat ik in dit Winter-Leed besungen heff. Dat Leed hett aver mol gefullen, as ik dat in Stockelsdörp sungen heff. Dor kunn man sik'n Masse bi denken, meent een vun de Gäste. Opnahmen heff ik't uk al - is so'n Oort Boogie-Woogie för öllerhaftig Lüüd.Dumdadumdadumdadumdadumda...
Morgen, seggt dat Blatt, kummt de Küll
weil de Winter dat so will
will uns wiesen, he's een grote Herr
as dat in fröher Tieden weer.
Morgen , seggt dat Blatt, warrt dat koolt.
Landschaft, de warrt witt anmaalt.
Himmel, de hett keen Kulöör
all dat dor Snee, stell Di dat mol vör.
We'r een Tiet, we'r een Johr
we'r een Maand, dat is wohr
we'r een Dag, we'r een Stünn
much geern weten, wo ik bün
bün nich bang vör'n beten Wind un beten Küll
so lang, as wat de Sünn noch schienen will.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt de Wind
ritt de Bläder dal, wo noch Blader sünd.
Wo wat weer, is't nu all
weil to't Fröhjohr we'r wat Frisches kamen schall.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt een Dag
warr nich fraagt, wat ik mag.
Schall ik bang för ween, schall ik mi an freuen?
Is de Dag erst dor, kannst Du nich utneihen.
Morgen, seggt dat Blatt, dat wat is:
Wull weggahn is un wull'k nu miss
un ik weet, de Dag warrt kamen
steiht uk op letzte Siet mien Naam.
We'r een Tiet, we'r een Johr
we'r een Maand, dat is wohr
we'r een Dag, we'r een Stünn
much geern weten, wo ik bün
bün nich bang vör'n beten Wind un beten Küll
so lang, as wat de Sünn noch schienen will....
T.u.M. V.I.
