Wiehnachten hen - Wiehnachten her, hüüt harr ik we'r wat anners in de Kopp; sodennig is so'n Wiehnachtsavend gau vergahn. De gröttste Lust weer, dat de Geschinke so ankamen sünd bi mien Kinner un ehr Mudder uk. De Rouladen wurrn düchtig wegneiht, uk wenn se 'n beten rieklig Pepper un Solt afkregen harrn.Weer ik nich so scheußlig bang vör dat Woord, wurr'k binah seggen: de Wiehnachtsavend - dat weer een Harmonie. De Sorgen un dat Bekümmern, dat heff ik för de Stünnen bisiet leggt, so'n Fest kriggst so licht nich we'r.Un wenn ik de Gedanken so'n beten rümschwadroneeren laat, kaam ik vun alleen we'r hen na de oole Insel, wo de Snee nu sach herrlig fein liggt, un denn geeng mi mit eens dat Stück vun Unkel Fiete dörch'n Kopp. Een Mann för alle Gelegenheiten un gewisse Stünnen ja uk. Dor kunnst 'n Theaterstück vun maken, tominnst een "Halunkinade"- een Snack, de heff ik höört in'n Komödienstadel, wo een Viz' we'r een ut de Buer sien Buddel hebben wull, he harr jüst so'n "Halunkinationen".
Ik schriev dat Leed hier gau op, ehrer ik dat Geklier in mien lütt Book nich mehr düden kann un ehrer ik keen Ursaak mehr heff, all dat ut de Weg to gahn, wat't sik op't Minschenhart leggt.
Unkel Fiete geiht we'r langs sien Fenn.
Wat süht he dor? Warrt jede Kötel kennen.
He kiekt nich na de Stall, he kiekt nich na de Koh.
op eenmol kriggt he't hild un he is froh.
Denn bi Tina hangt dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
Unkel Fiete, ja, dat weet hier jede Mann
is een Minsch, de Du allens totruun kannst.
Bi't Kniffel, Kortenspälen dor hett he ümmer Sott
man hüüt morgen hett he ganz wat anners in de Kopp.
Denn bi Tina hangt dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
Unkel Fiete is een, de nich lang överleggt
un weet uk, wat een Kavaleer so seggt.
Tina's Ool keem to fröh we'r, dor weer Fiete noch bi ehr
Man Fiete seggt de Mann, worum't so weer.
Nahwer, kiek, denn so wat hest Du noch nich sehen
beide Knöpe vun'e Büx af, nicht blots een.
Keem bi Tina gau vörbi
se neiht se an för mi.
Ik bäd Di, dor is doch rein nix dorbi.
Villicht Tina hangt we'r dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
T.u.M.V.I.
