Montag, 6. Dezember 2010

Een Leed

Was hat die Uhr - Zeiger, Zifferblatt - dat kreegst bedüüd, wenn Du op hooch, man egentlig doch op platt na de rechte Tiet fraagt harrst. Dat mit de Tiet, dat is so'n Saak. Ik heff den Blog wull bi de Amerikaners instellt, un de sünd ja so'n beten achteran, uk wenn se uns sunst ümmer'n Stück vörrut lopen.So steiht Sündag över mien letzte Indrag, de weer aver al vun Maandag morgen. Denn stell ik noch disse lütte Nix vun Leed rin, denn dat mutt uk mol sien - uk wenn dor keen Ursaak is, een Leed mutt dor her. So as de velen, wo't uk um nich veel mehr as gor nix geiht un Du ehr liekers hörst oder Di dor uk an störst. In mien ool Blaupunkt sleppt sik jüst een ool Englischman dör een Soulmusik-Programm, harr uk nich nödig daan. Wo will he denn mit sien dünne Ool-Studenten-Stimm de Four Tops överdüweln?

Een Deel much ik geern seggen.
Een Deel, ik weet, dat is nich veel.
Een Deel, dat warrst verdrägen
Ik wull, de Saak weer wedder heel.

Deit mi leed, wurr'k di geern seggen.
Deit mi leed, dat is bestimmt uk wohr.
Deit mi leed, mutt nich lang överleggen.
Deit mi leed, stah ganz dösig dor.

Een Woord, dat schull wull recken.
Een Woord seggt doch so veel.
Een Woord, kann so veel in stecken
Een Woord un allens we'r heel.

Een Blick - Du warrst we'r na mi kieken.
Een Blick, dat Oog geiht rin na't Hart.
Bruukte nich mehr um Di rum to slieken
Een Blick, de allens regeln warrt.

Een Poort, worum schull se nich opgahn.
Een Poort, hen na dat Huus vun Di.
Een Poort, bruuk nich lang vörstahn
Een Port, Du maakst se op för mi.

Een Hart, dat schull doch för mi slagen.
Een Hart vull Lengen un vull Leev.
Een Hart för mien Nachten un mien Dage.
Een Hart, wat ik ganz för mi heff.

T.u.M.V.I.